The Mezuzah (Mezuzah Charm) - Jill Sobule

I’ve traveled to cities you’ve never seen

Far from the town where I was a teen

To Budapest and west Odense

A million miles from New Providence

Thirty years later, my childhood’s gone

The blue-and-white house half-acre lawn

So why do I dwell on the elm tree in back

The mezuzah in front and the books in the stack?

There was nothing to do and the neighbors were mean

I sat in my room and tried not to scream

We fought and we squabbled every third day

And I longed for the time when I’d go far away

I never look back and I try to forget

So why do I think of this house with regret?

Why do I dwell on the elm tree in back

The mezuzah in front and the books in the stack?

Now I walk to work under a mackerel sky

The tears start to slide, I can’t fathom why

It’s been nine years since you’re in a grave

I keep on living and I even forgave

How you died in front of me that day

The clocks keeps ticking as you slide away

And time stood still for a full year

While I pretend you were near

Mom, you died in front of me that day

Four paramedics, they couldn’t say

That you would live to comfort me

Or one day know who I would be

I never look back and I try to forget

So why do I think of the house with regret?

Why do I dwell on the elm tree in back

The mezuzah in front and the books in the stack?

I never look back and I try to forget

So why do I think of the house with regret?

Why do I dwell on the elm tree in back

The mezuzah in front and the books in the stack?

Ik ben naar steden gereisd die je nog nooit hebt gezien

Ver van de stad waar ik een tiener was

Naar Boedapest en West Odense

Een miljoen mijl van New Providence

Dertig jaar later is mijn jeugd voorbij

Het blauw-witte huis van een halve hectare gazon

Dus waarom blijf ik op de iep achterin?

De mezoeza vooraan en de boeken op de stapel?

Er was niets te doen en de buren waren gemeen

Ik zat in mijn kamer en probeerde niet te schreeuwen

We hebben elke derde dag gevochten en gekibbeld

En ik verlangde naar de tijd dat ik ver weg zou gaan

Ik kijk nooit terug en ik probeer te vergeten

Dus waarom denk ik met spijt aan dit huis?

Waarom woon ik op de iep achterin?

De mezoeza vooraan en de boeken op de stapel?

Nu loop ik naar mijn werk onder een makreelhemel

De tranen beginnen te stromen, ik begrijp niet waarom

Het is negen jaar geleden dat je in een graf ligt

Ik blijf leven en ik heb zelfs vergeven

Hoe je die dag voor mijn aangezicht stierf

De klokken blijven tikken terwijl je wegglijdt

En de tijd stond een heel jaar stil

Terwijl ik net deed alsof je in de buurt was

Mam, je stierf die dag voor mijn ogen

Vier ambulancebroeders, ze konden het niet zeggen

Dat je zou leven om me te troosten

Of weet op een dag wie ik zou zijn

Ik kijk nooit terug en ik probeer te vergeten

Dus waarom denk ik met spijt aan het huis?

Waarom woon ik op de iep achterin?

De mezoeza vooraan en de boeken op de stapel?

Ik kijk nooit terug en ik probeer te vergeten

Dus waarom denk ik met spijt aan het huis?

Waarom woon ik op de iep achterin?

De mezoeza vooraan en de boeken op de stapel?