Toi Que L'on N'homme Pas - Jean-Louis Aubert

Ah il faudra que tu traces dans le creux de ma main une ligne

immense

Comme une route comme une blessure

Qui m’approche de toi qui m’approche de moi

Ah il faudra que tu glisses dans le creux

De mon oreille les mots qu’il faut

Que tu les laisses rouler dans le creux

De ma joue je veux vivre comme il faut

Tu es le feu

Tu es les larmes

Tu es la fondation

Tu es la tendresse

Tu es la tristesse

La destin (c)e

Toi que l’on n’homme pas eh eh toi que l’on n’homme pas

Ah il faudra que je pense te t (c)l (c)phoner

Toi qui n’as pas de num (c)ro

Tu es p (c)nible joindre

A joindre les 2 bouts

Qui font tenir debout

Toi que l’on n’homme pas

Quand tu as d (c)cid© de nous laisser tomber

Nous on tombe par terre

Quand tu as d (c)cid© d'un peu nous monter

Nous on s’envoie en l’air

Toi que l’on n’homme pas

Toi que l’on a du mal dire

Toi que l’on a du mal croire

On sait quand tu es l

Et le reste du temps

On t’attend

Thanks to

Ah je zult een lijn in de palm van mijn hand moeten tekenen

immens

Als een weg als een wond

Wie trekt me dichter bij jou wie trekt me dichter bij me

Ah je zult in de holte moeten glippen

Uit mijn oor de juiste woorden

Dat je ze in de holte laat rollen

Van mijn wang wil ik goed leven

Jij bent het vuur

Jij bent de tranen

Jij bent de basis

Jij bent tederheid

jij bent verdriet

Lot(c)e

Jij die we niet man eh eh jij die we niet man

Ah ik zal moeten denken dat je t (c)l (c)phone

Jij die geen num (c)ro . heeft

Je bent p(c)nible om mee te doen

De eindjes aan elkaar knopen

Wie laat je opstaan?

Jij die geen man bent

Toen je d (c) besloot ons in de steek te laten

We vallen op de grond

Toen je besloot om ons een beetje te laten zien

We worden high

Jij die geen man bent

Jij die moeilijk te zeggen is

Jij die moeilijk te geloven is

We weten wanneer je er bent

En de rest van de tijd

We wachten op jou

Dankzij