Solitude - Jean-Louis Aubert

On est né on a grandi ensemble

Dans les jardins d’une sous-préfecture

Et c’est toi que j’allais voir

Quand les grands racontaient des histoires

Combien de fois je t’ai quitté

Sans compter te retrouver

Petite prison bien ajustée

Gant idéal au goût fatal

Oh ma chère solitude

Faut pas qu’tu d’viennes une habitude

J’ai besoin d' ta sollicitude

Condition de la prison

Condition de la liberté

Et plus intime des intimes

Rocher persan, tapis volant

Ma schizophrène faut que j’te freine

J’aime trop les autres

Et j’aime quelqu’un

J’ai peur de t’perdre peur de t’garder

Peur de ne pas être celui qui va décider

Oh ma chère solitude

Faut pas qu’tu d’viennes une habitude

Je ne te cache pas mon inquiétude

Oh amère solitude

A qui la faute si tu éludes

Les problèmes de la multitude

Ma lumière noire, t’es un peu rude

Ma lumière noire, t’es un peu rude

Yeah yeah

Ouh ouh ouh

Yeah t’es un peu rude

Je sais qu' lors du dernier voyage

Tu seras la seule à côté de moi

J’t’aurais aimé comme j’aime la vie

J’n’aurais aimé qu’en compagnie

De ma chère solitude

A qui la faute si tu éludes

Le problème de la multitude

Des solitudes

We zijn geboren, we zijn samen opgegroeid

In de tuinen van een sub-prefectuur

En jij was het die ik ging zien

Toen de volwassenen verhalen vertelden

Hoe vaak heb ik je verlaten

Om nog maar te zwijgen over het vinden van jou

Nauwsluitende kleine gevangenis

Ideale handschoen met fatale smaak

Oh mijn lieve eenzaamheid

Je mag geen gewoonte worden

Ik heb je bezorgdheid nodig

gevangenis voorwaarde

Voorwaarde van vrijheid

En de meest intieme van intimi

Perzische rock, magisch tapijt

Mijn schizofreen moet ik je vertragen

Ik hou te veel van anderen

En ik hou van iemand

Ik ben bang om je te verliezen, bang om je te houden

Bang om niet degene te zijn die zal beslissen

Oh mijn lieve eenzaamheid

Je mag geen gewoonte worden

Ik verberg mijn bezorgdheid niet voor jou

Oh bittere eenzaamheid

Wiens schuld als je ontwijkt?

De problemen van de menigte

Mijn blacklight, je bent een beetje ruw

Mijn blacklight, je bent een beetje ruw

Jaaa Jaaa

Ooh ooh ooh

Ja, je bent een beetje ruw

Ik weet dat op de laatste reis

Je zult de enige naast me zijn

Ik zou van je hebben gehouden zoals ik van het leven hou

Ik had graag alleen in gezelschap gewild

Van mijn lieve eenzaamheid

Wiens schuld als je ontwijkt?

Het massaprobleem

eenzaamheid