Novembre - Jean-Louis Aubert

Je suis venu dans le café au bord du fleuve

Un peu vieilli un peu blasé

J’ai mal dormi dans un hôtel aux chambres neuves

Je n’ai pas pu me reposer

Il y a des couples et des enfants qui marchent ensemble

Dans la paix de l’après-midi

Il y a même des jeunes filles qui te ressemblent

Dans les premiers pas de leur vie

Je te revois dans la lumière

Dans les caresses du soleil

Tu m’as donné la vie entière

Et ses merveilles

Je suis venu dans le jardin où tu reposes

Environnée par le silence

Le ciel tombait et le ciel se couvrait de rose

Et j’ai eu mal de ton absence

Je sens ta peau contre la mienne

Je m’en souviens je m’en souviens

Et je voudrais que tout revienne

Ce serait bien

Ce serait bien

Ik kwam naar het café bij de rivier?

Een beetje oud een beetje sleets

Ik heb slecht geslapen in een hotel met nieuwe kamers

Ik kon niet rusten

Er lopen stellen en kinderen samen

In de rust van de middag

Er zijn zelfs jonge meisjes die op jou lijken

In de eerste stappen van hun leven

Ik zie je weer in het licht

In de streling van de zon

Je gaf me mijn hele leven

En zijn wonderen

Ik kwam naar de tuin waar je rust

Omringd door stilte

De lucht viel en de lucht was bedekt met roze

En ik heb pijn voor je afwezigheid

Ik voel jouw huid tegen de mijne

ik herinner me ik herinner me

En ik wens het allemaal terug

Het zou goed zijn

Het zou goed zijn