Marcelle - Jean-Louis Aubert

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des contes d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui cloche pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui cloche pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Allongés dans la Belle au bois, tu as bougé ton petit doigt.

Tu m’as soufflé, approche-toi.

«Ca fait longtemps qu’aucun homme n’est entré chez moi».

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Une dame des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a qu’ce truc qui colle pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Tu as ouvert de jolis yeux bleus qui m’regardaient du fond des cieux

Tu m’as souri, j’ai fait de mon mieux.

Ca f’sait cent ans qu’t’avais pas rit.

J’ai vu un visage d’enfant qui me disait en dedans.

Tu m’as dit «s'il te plait, t’en vas pas.

Cà fais longtemps qu’aucun homme ne m’a pris dans ses bras»

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle des temps d’autrefois.

Marcelle, y’a un truc qui va pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Ton nom, maint’nant, résonne en moi comme une histoire d’autrefois.

Un conte de Philippe Soupault que j’lisais mot à mot, mot à mot.

Agenouillé là, tout contre toi, j’ai pris ta main là, tout contre moi

J’ai eu une larme là, et puis plus rien

Juste ta p’tite voix qui disait «je ne t’oublierai pas».

Marcelle, t’es comme une fée pour moi

Comme celle du temps d’autrefois.

Marcelle, ce truc que j’oublie pas

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Ton nom, maint’nant, résonne en moi

Comme cette fable d’autrefois.

Marcelle, ce qui résonne en moi

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom.

Marcelle, Marcelle, Marcelle.

C’est ton nom, c’est ton nom, c’est ton nom, Marcelle.

Marcelle, je bent als een fee voor mij

Als oude sprookjes.

Marcelle, er is iets mis

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Marcelle, je bent als een fee voor mij

Zoals die van vroeger.

Marcelle, er is iets mis

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Liggend in Beauty in the Woods, bewoog je je pink.

Je blies me weg, kom dichterbij.

"Het is lang geleden dat een man mijn huis is binnengekomen."

Marcelle, je bent als een fee voor mij

Een dame uit vervlogen tijden.

Marcelle, alleen dit ding past niet

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Je opende mooie blauwe ogen en staarde me vanuit de hemel aan

Je lachte naar me, ik deed mijn best.

Het is honderd jaar geleden dat je lachte.

Ik zag het gezicht van een kind dat me binnen vertelde.

Je zei: "Ga alsjeblieft niet weg.

Het is lang geleden dat een man me omhelsde."

Marcelle, je bent als een fee voor mij

Zoals die van vroeger.

Marcelle, er is iets mis

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Je naam resoneert nu met mij als een verhaal uit vervlogen tijden.

Een verhaal van Philippe Soupault dat ik woord voor woord, woord voor woord voorlas.

Knielend daar, dicht bij jou, ik nam je hand daar, dicht bij me

Ik had daar een traan, en toen niets

Alleen je stemmetje dat zegt: "Ik zal je niet vergeten".

Marcelle, je bent als een fee voor mij

Zoals die van vroeger.

Marcelle, dit ding dat ik niet vergeet

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Je naam resoneert nu met mij

Zoals die oude fabel.

Marcelle, wat resoneert met mij

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam.

Marcella, Marcella, Marcella.

Het is jouw naam, het is jouw naam, het is jouw naam, Marcelle.