Le Bateau Sous La Terre - Jean-Louis Aubert

Dans notre bateau sous la terre

La condition sine qua non

Ne pas se satisfaire

De l’air que l’on te donne

Oh yeah !

Oh yeah !

Dans notre bateau sous la terre

La condition sine qua rien

Savoir se satisfaire

De presque rien

Oh yeah !

Oh!

Oh yeah !

Larguez mes amarres

Dans notre bateau sous la terre

Chaud comme le ventre d’une mère

Et si dehors c’est la guerre

Atmos ici c’est notre sphère

Dans notre bateau sous la terre

Bateau sous la terre

Bateau sous la terre

Bateau sous la terre

Dans notre bateau sous la terre

La musique s'écoule de toutes les écoutilles

On souffle des mots d’amour

Dans la voile qui scintille

Au soleil de minuit

Bateau sous la terre

Dans notre bateau (bateau)

Bateau sous la terre (bateau)

Atmos emmène-nous

Pas la moindre radio

Pour donner d’anciennes nouvelles

Pas besoin de radio

Pour donner d’anciennes nouvelles

D’anciennes nouvelles

Dans notre bateau sous la terre

La condition sine qua non

Savoir se satisfaire

De ce que le ciel te donne

Je me souviens de l'époque où l’on vivait en surface

Où chacun laissait sa trace sur les arbres sur les rivières

Maintenant l’image est virtuelle

Mais la sensation bien réelle

Et nous voguons dans des labyrinthes éphémères

In onze boot onder de grond

De sine qua non

Niet tevreden zijn

Van de lucht die je wordt gegeven

O ja !

O ja !

In onze boot onder de grond

De sine qua niets

Weten hoe je tevreden kunt zijn

Bijna niets

O ja !

Oh!

O ja !

Werp mijn ligplaatsen af

In onze boot onder de grond

Warm als de buik van een moeder

En als het buiten oorlog is

Sfeer hier is onze sfeer

In onze boot onder de grond

Boot onder de grond

Boot onder de grond

Boot onder de grond

In onze boot onder de grond

Muziek stroomt uit elk luik

We ademen woorden van liefde

In het glinsterende zeil

In de middernachtzon

Boot onder de grond

In onze boot (boot)

Boot onder de grond (boot)

Atmos neemt ons mee

Niet de minste radio

Om oud nieuws te geven

Geen radio nodig

Om oud nieuws te geven

oud nieuws

In onze boot onder de grond

De sine qua non

Weten hoe je tevreden kunt zijn

Van wat de hemel je geeft

Ik herinner me dat we aan de oppervlakte leefden

Waar iedereen zijn sporen achterliet op de bomen aan de rivieren

Nu is de afbeelding virtueel

Maar het echte gevoel

En we varen door kortstondige labyrinten