Je Pars - Jean-Louis Aubert

Je veux t’aimer comme jamais, je n’ai aimé mais je pars

Je vais construire une jolie maison, je lui donnerais ton nom, mais je pars

Toujours je pars, je suis déja parti

C’est par ici que je finirais ma vie, à l’ombre de tes nuits, près de notre

lieu-dit

Les cloches du village décrocheront les heures, de notre bonheur,

mais je pars tout à l’heure

Ma vie est une une vie de rêves, mon coeur en malade, il marche sans trèves

J’ai sur mon vélo un gros sac à dos, un sac de 10kg, plein de chansons

Et c’est là ma maison

Le temps que ce soit dit je suis déja parti, ce temps je l’ai appris à de la repartie

Pas de mystère pour mon genre de graine, juste un peu de terre, que la pluie

vienne

Un jour je vais grandir et je vais m’habituer, être utile quelque part mais je pars

Je voulais te toucher, t’entendre chuchoter, que ce soir il est tard,

bien trop tard

Je pars, je pars, toujours je pars, je suis déja parti

(Merci à Valerian pour cettes paroles)

Ik wil van je houden als nooit tevoren, ik heb nooit liefgehad, maar ik ga weg

Ik zal een mooi huis bouwen, ik noem het je naam, maar ik ga weg

Altijd ga ik weg, ik ben al weg

Dit is waar ik mijn leven zou beëindigen, in de schaduw van jouw nachten, vlakbij onze

plaats

De klokken van het dorp zullen de uren van ons geluk oppikken,

maar ik vertrek binnenkort

Mijn leven is een leven van dromen, mijn zieke hart, het loopt zonder wapenstilstand

Ik heb een grote rugzak op mijn fiets, een zak van 10 kg, vol liedjes

En dit is mijn thuis

Tegen de tijd dat er wordt gezegd dat ik al vertrokken ben, heb ik het deze keer geleerd van de repartee

Geen mysterie voor mijn soort zaad, alleen een beetje vuil, alleen de regen

komen

Op een dag zal ik opgroeien en eraan wennen, ergens nuttig zijn, maar ik ga weg

Ik wilde je aanraken, je horen fluisteren, dat het vanavond laat is,

veel te laat

Ik ga weg, ik ga weg, altijd ga ik weg, ik ben al weg

(Met dank aan Valeriaan voor deze teksten)