Cette Vie - Jean-Louis Aubert

Cette vie nous ressemble

Elle va où bon lui semble

Comme un fleuve qui se perd

Dans les silences et dans la mer

Cette vie qui nous rassemble

C’est une flamme qui tremble

Un baiser la ranime

Et c’est un souffle qui l'éteint

Cette vie, celle que l’on doit mener

Cette vie, par le bout du nez

Cette vie où l’on se doit d’imposer

Sa propre volonté

Comme un mur dans un pré

Cette vie nous sépare

Toujours un train au départ

Un train de retard

Qui nous traverse de part en part

Cette vie, celle que l’on doit mener

Cette vie, par le bout du nez

Cette vie où l’on se doit d’imposer

Sa propre volonté

Comme un mur dans un pré

Touché dans la chaleur du soir

Coulé sans le savoir

Mangés tous les fruits de l’amour

Et du hasard

Cette vie nous ressemble

Elle va où bon lui semble

Et tout se gagne et tout se perd

Dans les silences et dans l’amer

Dans les silences, dans la mer

Dans les silences

Dit leven lijkt op ons

Ze gaat waar ze wil

Als een rivier die verdwaalt

In de stiltes en in de zee

Dit leven dat ons samenbrengt

Het is een flikkerende vlam

Een kus doet haar herleven

En het is een adem die het dooft

Dit leven, het leven dat we moeten leiden

Dit leven, bij het puntje van de neus

Dit leven waar we moeten opleggen

Zijn eigen wil

Als een muur in een weiland

Dit leven scheidt ons

Altijd een vertrekkende trein

Een late trein

Wie doorkruist ons?

Dit leven, het leven dat we moeten leiden

Dit leven, bij het puntje van de neus

Dit leven waar we moeten opleggen

Zijn eigen wil

Als een muur in een weiland

Aangeraakt in de avondhitte

onbewust gezonken

Alle vruchten van liefde gegeten

en kans

Dit leven lijkt op ons

Ze gaat waar ze wil

En alles is gewonnen en alles is verloren

In de stiltes en in het bittere

In de stiltes, in de zee

In de stiltes