Tu aurais pu vivre - Jean Ferrat

Tu aurais pu vivre encore un peu

Pour notre bonheur pour notre lumière

Avec ton sourire avec tes yeux clairs

Ton esprit ouvert ton air généreux

Tu aurais pu vivre encore un peu

Mon fidèle ami mon copain mon frère

Au lieu de partir tout seul en croisière

Et de nous laisser comme chiens galeux

Tu aurais pu vivre encore un peu

T’aurais pu rêver encore un peu

Te laisser bercer près de la rivière

Par le chant de l’eau courant sur les pierres

Quand des quatre fers l'été faisait feu

T’aurais pu rêver encore un peu

Sous mon châtaignier à l’ombre légère

Laisser doucement le temps se défaire

Et la nuit tomber sur la vallée bleue

T’aurais pu rêver encore un peu

Tu aurais pu jouer encore un peu

Au lieu de lâcher tes boules peuchère

Aujourd’hui sans toi comment va-t-on faire

Dans notre triplette on n’est plus que deux

Tu aurais pu jouer encore un peu

Ne pas t’en aller sans qu’on ait pu faire

A ces rigolos mordre la poussière

Avec un enjeu du tonnerre de Dieu

Tu aurais pu jouer encore un peu

On aurait pu rire encore un peu

Avec les amis des soirées entières

Sur notre terrasse aux roses trémières

Parfumée d’amour d’histoires et de jeux

On aurait pu rire encore un peu

Et dans la beauté des choses éphémères

Caresser nos femmes et lever nos verres

Sans s’apercevoir qu’on était heureux

On aurait pu rire encore un peu

Tu aurais pu vivre encore un peu

Ne pas m’imposer d'écrire ces vers

Toi qui savais bien mon ami si cher

A quel point souvent je suis paresseux

Tu aurais pu vivre encore un peu

Je had wat langer kunnen leven

Voor ons geluk voor ons licht

Met je lach met je heldere ogen

Je open geest, je genereuze lucht

Je had wat langer kunnen leven

Mijn trouwe vriend mijn vriend mijn broer

In plaats van alleen op cruise te gaan

En laat ons achter als schurftige honden

Je had wat langer kunnen leven

Je had iets meer kunnen dromen

Je laten schommelen bij de rivier

Bij het lied van het water dat over de stenen stroomt

Toen vier ijzers de zomer schoten

Je had iets meer kunnen dromen

Onder mijn kastanjeboom in de lichte schaduw

Laat de tijd langzaam ontrafelen

En de nacht valt op de blauwe vallei

Je had iets meer kunnen dromen

Je had wat meer kunnen spelen

In plaats van je kleine ballen te laten vallen

Hoe gaan we het doen vandaag zonder jou?

In ons drietal zijn we slechts twee

Je had wat meer kunnen spelen

Ga niet weg zonder dat we het kunnen doen

Om deze grappenmakers bijten in het stof

Met Gods donderstok

Je had wat meer kunnen spelen

We hadden wat meer kunnen lachen

Met vrienden voor hele avonden

Op ons stokroosterras

Geparfumeerd met liefde voor verhalen en games

We hadden wat meer kunnen lachen

En in de schoonheid van vluchtige dingen

Streel onze vrouwen en hef het glas

Zonder te beseffen dat we gelukkig waren

We hadden wat meer kunnen lachen

Je had wat langer kunnen leven

Laat me deze regels niet schrijven

Jij die het goed kende, mijn beste vriend

Hoe vaak ben ik lui

Je had wat langer kunnen leven