Que serais-je sans toi - Jean Ferrat

Que serais-je sans toi qui vins à ma rencontre

Que serais-je sans toi qu’un cœur au bois dormant

Que cette heure arrêtée au cadran de la montre

Que serais-je sans toi que ce balbutiement

J’ai tout appris de toi sur les choses humaines

Et j’ai vu désormais le monde à ta façon

J’ai tout appris de toi comme on boit aux fontaines

Comme on lit dans le ciel les étoiles lointaines

Comme au passant qui chante on reprend sa chanson

J’ai tout appris de toi jusqu’au sens du frisson

Que serais-je sans toi qui vins à ma rencontre

Que serais-je sans toi qu’un cœur au bois dormant

Que cette heure arrêtée au cadran de la montre

Que serais-je sans toi que ce balbutiement

J’ai tout appris de toi pour ce qui me concerne

Qu’il fait jour à midi qu’un ciel peut être bleu

Que le bonheur n’est pas un quinquet de taverne

Tu m’as pris par la main dans cet enfer moderne

Où l’homme ne sait plus ce que c’est qu'être deux

Tu m’as pris par la main comme un amant heureux

Que serais-je sans toi qui vins à ma rencontre

Que serais-je sans toi qu’un cœur au bois dormant

Que cette heure arrêtée au cadran de la montre

Que serais-je sans toi que ce balbutiement

Qui parle de bonheur a souvent les yeux tristes

N’est-ce pas un sanglot de la déconvenue

Une corde brisée aux doigts du guitariste

Et pourtant je vous dis que le bonheur existe

Ailleurs que dans le rêve ailleurs que dans les nues

Terre terre voici ses rades inconnues

Que serais-je sans toi qui vins à ma rencontre

Que serais-je sans toi qu’un cœur au bois dormant

Que cette heure arrêtée au cadran de la montre

Que serais-je sans toi que ce balbutiement

Wat zou ik zijn zonder dat jij op mijn pad komt

Wat zou ik zijn zonder jou anders dan een slapend hart

Dat dit uur stopte bij de wijzerplaat van het horloge

Wat zou ik zijn zonder jou behalve dit stamelen

Ik heb alles over menselijke dingen van jou geleerd

En nu heb ik de wereld op jouw manier gezien

Ik heb alles van je geleerd zoals je drinkt uit fonteinen

Zoals je in de lucht de verre sterren leest

Zoals de voorbijganger die zingt, nemen we zijn lied op

Ik heb alles van je geleerd tot aan het gevoel van spanning

Wat zou ik zijn zonder dat jij op mijn pad komt

Wat zou ik zijn zonder jou anders dan een slapend hart

Dat dit uur stopte bij de wijzerplaat van het horloge

Wat zou ik zijn zonder jou behalve dit stamelen

Ik heb alles van jou over mij geleerd

Dat het 's middags daglicht is dat een lucht blauw kan zijn

Dat geluk is geen taverne-quinquet

Je nam me bij de hand in deze moderne hel

Waar de mens niet meer weet wat het is om twee te zijn

Je nam me bij de hand als een gelukkige minnaar

Wat zou ik zijn zonder dat jij op mijn pad komt

Wat zou ik zijn zonder jou anders dan een slapend hart

Dat dit uur stopte bij de wijzerplaat van het horloge

Wat zou ik zijn zonder jou behalve dit stamelen

Wie over geluk spreekt, heeft vaak droevige ogen

Is het geen snik van teleurstelling?

Een gebroken snaar bij de vingers van de gitarist

En toch zeg ik je dat geluk bestaat

Elders dan in de droom elders dan in de wolken

Land land hier zijn zijn onbekende havens

Wat zou ik zijn zonder dat jij op mijn pad komt

Wat zou ik zijn zonder jou anders dan een slapend hart

Dat dit uur stopte bij de wijzerplaat van het horloge

Wat zou ik zijn zonder jou behalve dit stamelen