Federico Garçia Lorca - Jean Ferrat

Les guitares jouent des sérénades

Que j’entends sonner comme un tocsin

Mais jamais je n’atteindrai Grenade

«Bien que j’en sache le chemin»

Dans ta voix

Galopaient des cavaliers

Et les gitans étonnés

Levaient leurs yeux de bronze et d’or

Si ta voix se brisa

Voilà plus de vingt ans qu’elle résonne encore

Federico García

Voilà plus de vingt ans, Camarades

Que la nuit règne sur Grenade

Il n’y a plus de prince dans la ville

Pour rêver tout haut

Depuis le jour où la guardia civil

T’a mis au cachot

Et ton sang tiède en quête de l’aurore

S’apprête déjà

J’entends monter par de longs corridors

Le bruit de leurs pas

Et voici la porte grande ouverte

On t’entraîne par les rues désertées

Ah!

Laissez-moi le temps de connaître

Ce que ma mère m’a donné

Mais déjà

Face au mur blanc de la nuit

Tes yeux voient dans un éclair

Les champs d’oliviers endormis

Et ne se ferment pas

Devant l'âcre lueur éclatant des fusils

Federico García

Les lauriers ont pâli, Camarades

Le jour se lève sur Grenade

Dure est la pierre et froide la campagne

Garde les yeux clos

De noirs taureaux font mugir la montagne

Garde les yeux clos

Et vous Gitans, serrez bien vos compagnes

Au creux des lits chauds

Ton sang inonde la terre d’Espagne

O Federico

Les guitares jouent des sérénades

Dont les voix se brisent au matin

Non, jamais je n’atteindrai Grenade

«Bien que j’en sache le chemin»

De gitaren spelen serenades

Dat ik hoor rinkelen als een tocsin

Maar ik zal Granada nooit bereiken

"Hoewel ik de weg weet"

in jouw stem

Ruiters galoppeerden

En de verbaasde zigeuners

Hielden hun ogen van brons en goud

Als je stem brak

Al meer dan twintig jaar klinkt het nog steeds

Federico García

Het is meer dan twintig jaar geleden, kameraden

Laat de nacht over Granada heersen

Er is geen prins meer in de stad

Om hardop te dromen

Sinds de dag dat de guardia civil

Zet je in de gevangenis

En je lauwe bloed op zoek naar de dageraad

Ben al klaar

Ik hoor komen door lange gangen

Het geluid van hun voetstappen

En hier is de deur wijd open

We nemen je mee door de verlaten straten

Ah!

Geef me de tijd om het te weten

Wat mijn moeder me gaf

Maar al

Geconfronteerd met de witte muur van de nacht

Je ogen zien in een flits

Slapende olijfgaarden

En niet sluiten

Voor de bijtende gloed van geweren

Federico García

De lauweren zijn vervaagd, kameraden

De dag breekt aan in Granada

Hard is de steen en koud het platteland

hou je ogen dicht

Zwarte stieren laten de berg brullen

hou je ogen dicht

En jullie zigeuners, knuffel je metgezellen stevig

Diep in warme bedden

Uw bloed overspoelt het land van Spanje

O Federico

De gitaren spelen serenades

Wiens stemmen breken in de ochtend

Nee, ik zal Granada nooit bereiken

"Hoewel ik de weg weet"