Sainte Canaille - Jean Ferrat

Petite Sainte Nitouche

Tu viens sur ma bouche

Chercher ton plaisir

Mais tu t’effarouches

Quand ma main te touche

Pour te retenir

Tu joues et tu ruses

Ce que tu t’amuses

De mon désarroi

Et puis soudain grise

Te voilà soumise

Au creux de mes bras

Petite Sainte Coquette

Tu veux que la fête

Dure jusqu’au jour

Tu fais l’innocente

Pour mieux que j’invente

Des jeux à l’amour

Tu mords et tu griffes

Et tu te rebiffes

Pour t’apaiser mieux

Et pour plus de charme

Tu cherches une larme

Au bord de tes yeux

Petite Sainte Canaille

Garde ta médaille

Autour de ton cou

Tout le reste sombre

Quelque part dans l’ombre

Jeté n’importe où

Savoir si je t’aime

C’est ton seul problème

Tu n’en sauras rien

Car le jour éclate

Et comme une chatte

Tu t’endors si bien

Kleine Sainte Nitouche

Je komt op mijn mond

Zoek je plezier

Maar je wordt bang

Als mijn hand je aanraakt

Om je tegen te houden

Je speelt en je bedriegt

wat heb je plezier

van mijn ontsteltenis

En dan ineens grijs

Hier ben je onderdanig

In de holte van mijn armen

Kleine Sainte Coquette

Jij wilt het feest

Duurt tot daglicht

Jij speelt de onschuldige

Voor beter dan ik uitvind

liefdes spellen

Je bijt en je klauwt

En jij komt in opstand

Om je beter te kalmeren

En voor meer charme

Je bent op zoek naar een traan

Aan de rand van je ogen

Klein Sainte Canaille

hou je medaille

rond je nek

Al het andere donker

ergens in de schaduw

overal gegooid

Weet of ik van je hou

Het is je enige probleem

Je zult het niet weten

Want de dag breekt aan

En als een poesje

Je valt zo goed in slaap