Qui vivra verra - Jean Ferrat

Dans les premiers froids de Madrid, j’habitais la Puerta del Sol

Cette place, comme un grand vide, attendait quelque nouveau Cid

Don’t le manteau joncht le sol et recouvrt ces gueux sordides

Qu’on jette aux mendiants l’obole, montrez-moi le peuple espagnol

Qui vivra verra, le temps roule roule

Qui vivra verra, quel sang coulera?

Passant les bourgs de terre cuite, les labours perchs dans les airs

Sur un chemin qui fait des huit

Comme aux doigts maigres des jsuites

Leur interminable rosaire, le vent qui met les rois en fuite

Fouette un bourricot de misre vers l’Escorial-au-Dsert

Qui vivra verra, le temps roule roule

Qui vivra verra, quel sang coulera?

D’o se peut-il qu’un enfant tire ce terrible et long crescendo?

C’est la plainte qu’on ne peut dire, qui des entrailles doit sortir

La nuit arrachant son bandeau, c’est le cri du peuple martyr

Qui vous enfonce dans le dos le poignard du cante jondo

Qui vivra verra, le temps roule roule

Qui vivra verra, quel sang coulera?

Qu’au son des guitares nomades, la gitane mime l’amour

Les cheveux bleuis de pommade, l'њil fendu de Schhrazade

Et le pied de Boroboudour, il se fait soudain dans Grenade

Que saoule une nuit de vin lourd, un silence profond et sourd

Qui vivra verra, le temps roule roule

Qui vivra verra, quel sang coulera?

Il se fait soudain dans Grenade

Que saoule une nuit de sang lourd, une terrible promenade

Il se fait soudain dans Grenade un grand silence de tambours.

In de eerste koude dagen van Madrid woonde ik in de Puerta del Sol

Deze plaats, als een grote leegte, wachtte op een nieuwe Cid

Vervuil de grond niet met de mantel en bedek deze smerige bedelaars niet

Gooi de mijt naar bedelaars, laat me het Spaanse volk zien

Wie zal leven zal zien, de tijd rolt voorbij

Wie zal leven zal zien, welk bloed zal vloeien?

Langs de terracotta stadjes, de ploegen hoog in de lucht

Op een pad dat achten maakt

Zoals de magere vingers van de jezuïeten

Hun eindeloze rozenkrans, de wind die koningen op de vlucht jaagt

Zweep een ezel van ellende richting Escorial-au-Dsert

Wie zal leven zal zien, de tijd rolt voorbij

Wie zal leven zal zien, welk bloed zal vloeien?

Waar kan een kind dit vreselijke en lange crescendo vandaan halen?

Het is de klacht die niet kan worden gezegd, welke van de ingewanden eruit moet komen?

De nacht die zijn blinddoek afrukt is de kreet van het gemartelde volk

Wie steekt de dolk van cante jondo in je rug

Wie zal leven zal zien, de tijd rolt voorbij

Wie zal leven zal zien, welk bloed zal vloeien?

Dat op het geluid van nomadische gitaren, de zigeuner de liefde nabootst

Pommade blauw haar, Schhrazade's spleetoog

En de voet van Borobudour, het is ineens klaar in Granada

Die dronk een nacht zware wijn, een diepe en dove stilte

Wie zal leven zal zien, de tijd rolt voorbij

Wie zal leven zal zien, welk bloed zal vloeien?

Opeens is het klaar in Granada

Die dronk een nacht van zwaar bloed, een vreselijke wandeling

Plots valt er een grote stilte van drums in Granada.