Paris an 2000 - Jean Ferrat

Des cages s’ouvrent sur des cages

Il y a dans l’air comme un naufrage

Un cœur quelque part ne bat plus

Paris

Un cœur quelque part ne bat plus

Paris

Nous n’irons plus flâner aux Halles

Au petit jour à peine pâle

Nous ne vous tendrons plus la main

André Breton Apollinaire

Poètes de la vie-lumière

Paris magique s’est éteint

Couleur de fer coule la Seine

Quelle injure crient tes sirènes

Capitale prostituée

Quand nos regards sans transparence

Noyés dans des tonnes d’essence

Pleurent des larmes polluées

Des cages s’ouvrent sur des cages

Il y a dans l’air comme un naufrage

Un cœur quelque part ne bat plus

Paris

Un cœur quelque part ne bat plus

Paris

Il n’est de Paris que son ombre

Des chercheurs d’or sur les décombres

Dressent des banques de béton

L’ordre massif règne immobile

Le pauvre habite en bidonville

Le riche à la ville bidon

Dans les rues tracées à la trique

Voici l’acier géométrique

Des bastilles de la fureur

Reviendrons-nous un jour les prendre

Avant que vie ne tombe en cendres

Du front de Paris crève-cœur

Des cages s’ouvrent sur des cages

Il y a dans l’air comme un naufrage

Un cœur quelque part ne bat plus

Kooien open op kooien

Er hangt een scheepswrak in de lucht

Een hart klopt ergens niet meer

Parijs

Een hart klopt ergens niet meer

Parijs

We zullen niet langer rondslenteren in Les Halles

Bij dageraad nauwelijks bleek

We nemen geen contact meer met je op

André Breton Apollinaire

Levenslichtdichters

Magisch Parijs is uitgestorven

IJzerkleur stroomt door de Seine

Wat een belediging schreeuw je sirenes

prostituee kapitaal

Wanneer onze ogen zonder transparantie

Verdronken in tonnen benzine

Huil vervuilde tranen

Kooien open op kooien

Er hangt een scheepswrak in de lucht

Een hart klopt ergens niet meer

Parijs

Een hart klopt ergens niet meer

Parijs

Hij is van Parijs alleen zijn schaduw

Goudzoekers op het puin

Verhoog betonnen banken

Massale orde heerst roerloos

De armen leven in een sloppenwijk

De rijken in de nepstad

In de knuppelstraten

Hier is geometrisch staal

Bastilles of Fury

Zullen we ooit voor hen terugkomen?

Voordat het leven in de as wordt gelegd

Van het hartverscheurende Parijse front

Kooien open op kooien

Er hangt een scheepswrak in de lucht

Een hart klopt ergens niet meer