Oural ouralou - Jean Ferrat

C’est dans l’aube chère à Verlaine

Que tu courais notre domaine

Humant l’air des quatre saisons

Odeurs de thym et de bruyère

Sous tes pattes fraîches légères

S'élevaient comme une oraison

Berger des landes familières

Tu vivais digne et solitaire

Animal doué de raison

J'écris ce jour anniversaire

Où tu reposes sous la terre

A deux pas de notre maison

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

On voit souvent des souveraines

A la place des rois qui règnent

Rien qu’en posant leurs yeux dessus

Il faut se méfier du paraître

De nous deux qui était le maître

Nous ne l’avons jamais bien su

Tu vécus la vie parisienne

La nuit sur les quais de la Seine

Les music-halls et les tournées

Et cette vie qui fût la mienne

Il me semble que tu l’entraînes

A la semelle de tes souliers

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

Jour après jour il faut l’admettre

Voir ceux qu’on aime disparaître

C’est ce qui fait vieillir trop tôt

Au paradis des chiens peut-être

Ton long museau à la fenêtre

Tu nous accueilleras bientôt

Au triple galop caracole

Je vois tes pattes qui s’envolent

Chevauchant l’herbe et les nuées

Le vent siffle dans ton pelage

Vole vole mon loup sauvage

Comme au temps des vertes années

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

Hourrah oural ouralou

Oural ouralou

Het is in de dageraad, dierbaar voor Verlaine

Dat u ons domein beheerde

De lucht van de vier seizoenen inademen

Ruikt naar tijm en heide

Onder je koele lichte poten

Sta op als een gebed

Bekende Moorse herder

Je leefde waardig en eenzaam

voelend dier

Ik schrijf deze verjaardag

Waar je onder de grond ligt

Op steenworp afstand van ons huis

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral

Koninginnen worden vaak gezien

In plaats van regerende koningen

Gewoon door hun ogen erop te richten

Pas op voor uiterlijk

Van ons twee die de meester was

We hebben het nooit echt geweten

Je leefde het Parijse leven

Nacht aan de oevers van de Seine

Muziekzalen en rondleidingen

En dit leven dat van mij was

Lijkt me dat je het sleept

Op de zool van je schoenen

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral

Dag na dag moet je het toegeven

Zie degenen van wie we houden verdwijnen

Dat is wat veroudering te snel maakt

Misschien in de hondenhemel

Je lange snuit voor het raam

Je bent snel welkom

In de driedubbele steigerende galop

Ik zie je benen wegvliegen

Rijden op het gras en de wolken

De wind fluit door je jas

Vlieg vlieg mijn wilde wolf

Zoals in de dagen van de groene jaren

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral

Hoera Oeral Oeral

Oeral Oeral