Nul ne guérit de son enfance - Jean Ferrat

Sans que je puisse m’en défaire

Le temps met ses jambes à mon cou

Le temps qui part en marche arrière

Me fait sauter sur ses genoux

Mes parents l'été les vacances

Mes frères et sœurs faisant les fous

J’ai dans la bouche l’innocence

Des confitures du mois d’août

Nul ne guérit de son enfance

Les napperons et les ombrelles

Qu’on ouvrait à l’heure du thé

Pour rafraichir les demoiselles

Roses dans leurs robes d'été

Et moi le nez dans leurs dentelles

Je respirais à contre-jour

Dans le parfum des mirabelles

L’odeur troublante de l’amour

Nul ne guérit de son enfance

Le vent violent de l’histoire

Allait disperser à vau-l'eau

Notre jeunesse dérisoire

Changer nos rires en sanglots

Amour orange amour amer

L’image d’un père évanouie

Qui disparut avec la guerre

Renaît d’une force inouie

Nul ne guérit de son enfance

Celui qui vient à disparaître

Pourquoi l’a-t-on quitté des yeux

On fait un signe à la fenêtre

Sans savoir que c’est un adieu

Chacun de nous a son histoire

Et dans notre cœur à l’affût

Le va-et-vient de la mémoire

Ouvre et déchire ce qu’il fût

Nul ne guérit de son enfance

Belle cruelle et tendre enfance

Aujourd’hui c’est à tes genoux

Que j’en retrouve l’innocence

Au fil du temps qui se dénoue

Ouvre tes bras ouvre ton âme

Que j’en savoure en toi le goût

Mon amour frais mon amour femme

Le bonheur d'être et le temps doux

Pour me guérir de mon enfance

Zonder dat ik er vanaf kom

De tijd legt zijn benen om mijn nek

Tijd gaat achteruit

Laat me op haar schoot springen

Mijn ouders in de zomer op vakantie

Mijn broers en zussen doen gek

Ik heb onschuld in mijn mond

Jam van de maand augustus

Niemand geneest uit zijn kindertijd

Placemats en parasols

Dat we openden tijdens theetijd

Om de dames op te frissen

Rozen in hun zomerjurken

En mijn neus in hun veter

Ik ademde tegen het licht in

In de geur van Mirabelle pruimen

De verontrustende geur van liefde

Niemand geneest uit zijn kindertijd

De sterke wind van de geschiedenis

Zou door de afvoer strooien

Onze spottende jeugd

Verander ons lachen in snikken

oranje liefde bittere liefde

Het beeld van een flauwvallende vader

Wie verdween met de oorlog?

Herboren met ongelooflijke kracht

Niemand geneest uit zijn kindertijd

Degene die aan het verdwijnen is

Waarom hebben we onze ogen van hem af gehouden

We zwaaien naar het raam

Niet wetende dat het vaarwel is

Ieder van ons heeft een verhaal

En in onze harten liggen op de loer

Het heen en weer van het geheugen

Open en scheur wat het was

Niemand geneest uit zijn kindertijd

Mooie wrede en tedere jeugd

Vandaag zit je op je knieën

Dat ik de onschuld ervan vind

Naarmate de tijd ontrafelt

open je armen open je ziel

Dat ik in jou de smaak proef

Mijn verse liefde waar mijn vrouw van houdt

Het geluk van het zijn en het zoete weer

Om me te genezen van mijn kindertijd