Les yeux d'Elsa - Jean Ferrat

Tes yeux sont si profonds qu’en me penchant pour boire

J’ai vu tous les soleils y venir se mirer

S’y jeter à mourir tous les désespérés

Tes yeux sont si profonds que j’y perds la mémoire

A l’ombre des oiseaux c’est l’océan troublé

Puis le beau temps soudain se lève et tes yeux changent

L'été taille la nue au tablier des anges

Le ciel n’est jamais bleu comme il l’est sur les blés

Les vents chassent en vain les chagrins de l’azur

Tes yeux plus clairs que lui lorsqu’une larme y luit

Tes yeux rendent jaloux le ciel d’après la pluie

Le verre n’est jamais si bleu qu'à sa brisure

Mère des Sept douleurs ô lumière mouillée

Sept glaives ont percé le prisme des couleurs

Le jour est plus poignant qui point entre les pleurs

L’iris troué de noir plus bleu d'être endeuillé

Tes yeux dans le malheur ouvrent la double brèche

Par où se reproduit le miracle des Rois

Lorsque le cœur battant ils virent tous les trois

Le manteau de Marie accroché dans la crèche

Une bouche suffit au mois de Mai des mots

Pour toutes les chansons et pour tous les hélas

Trop peu d’un firmament pour des millions d’astres

Il leur fallait tes yeux et leurs secrets gémeaux

L’enfant accaparé par les belles images

Ecarquille les siens moins démesurément

Quand tu fais les grands yeux je ne sais si tu mens

On dirait que l’averse ouvre des fleurs sauvages

{{…Cachent-ils des éclairs dans cette lavande où

Des insectes défont leurs amours violentes

Je suis pris au filet des étoiles filantes

Comme un marin qui meurt en mer en plein mois d’août

J’ai retiré ce radium de la pechblende

Et j’ai brûlé mes doigts à ce feu défendu

O paradis cent fois retrouvé reperdu

Tes yeux sont mon Pérou ma Golconde mes Indes…}}

Il advint qu’un beau soir l’univers se brisa

Sur des récifs que les naufrageurs enflammèrent

Moi je voyais briller au-dessus de la mer

Les yeux d’Elsa les yeux d’Elsa les yeux d’Elsa

Je ogen zijn zo diep dat wanneer ik buk om te drinken

Ik heb alle zonnen daar zien komen om te reflecteren

Gooi jezelf erin om zo wanhopig te sterven

Je ogen zijn zo diep dat ik mijn geheugen verlies

In de schaduw van de vogels is de onrustige oceaan

Dan komt plotseling het zonnige weer en veranderen je ogen

De zomer snijdt het naakt naar het schort van de engelen

De lucht is nooit blauw zoals boven de tarwe

De wind jaagt tevergeefs het verdriet van het azuur na

Je ogen zijn helderder dan hij als er een traan in schijnt

Je ogen maken de lucht jaloers na de regen

Glas is nog nooit zo blauw als wanneer het gebroken is

Moeder van de zeven smarten, o nat licht

Zeven zwaarden doorboorden het prisma van kleuren

De dag is schrijnender die opkomt tussen de tranen

De iris doorzeefd met zwart blauwer van het zijn in de rouw

Je ogen openen in ongeluk de dubbele bres

Waardoor het wonder van de koningen wordt gereproduceerd

Toen het kloppend hart ze alle drie zagen

Mary's jas hangt in de kribbe

Eén mond is genoeg voor de maand mei van woorden

Voor alle liedjes en voor alle helaas

Te weinig firmament voor miljoenen sterren

Ze hadden je ogen en hun tweelinggeheimen nodig

Het kind gemonopoliseerd door prachtige afbeeldingen

Verspreidt zijn eigen minder onevenredig

Als je met je ogen rolt, weet ik niet of je liegt

Het lijkt erop dat de stortbui wilde bloemen opent

{{...Verbergen ze bliksem in deze lavendel waar?

Insecten maken hun gewelddadige liefdes ongedaan

Ik ben gevangen in het net van vallende sterren

Als een zeeman die midden augustus op zee sterft

Ik heb dat radium uit de pekblende gehaald

En ik brandde mijn vingers aan dit verboden vuur

O paradijs honderd keer weer verloren gevonden

Je ogen zijn mijn Peru, mijn Golconda, mijn India...}}

Het gebeurde dat op een mooie avond het universum verbrijzelde

Op riffen die scheepswrakken in brand hebben gestoken

Ik zag het schijnen boven de zee

Elsa's ogen Elsa's ogen Elsa's ogen