Les touristes partis - Jean Ferrat

Les touristes, touristes partis, le village petit petit

Retrouve face lui-mme, sa vrit, ses problmes

Les touristes, touristes partis

La vie semble marquer la pose, les belles n’iront plus au bois

Je vous aime mtamorphoses des saisons vertes aux abois

De champignons et de chtaignes, de terre et de gents mouills

Le coin des chemines s’imprgne du parfum des longues veilles

Les touristes, touristes partis, le village petit petit

Retrouve face lui-mme, sa vrit, ses problmes

Les touristes, touristes partis

Les vieux se chauffent en silence sur cette place sans un bruit

Un soleil ple de faence sur leurs paules s’assoupit

On parle de pche et de chasse, on joue aux ds ou aux tarots

Les enfants montent d’une classe, les femmes changent de tricot

Les touristes, touristes partis, le village petit petit

Retrouve face lui-mme, sa vrit, ses problmes

Les touristes, touristes partis

Les rivalits de clocher en de secrets conciliabules

Le long des ruelles caches couvent au feu du crpuscule

Ici nul n’oublie jamais rien ni ce que fut votre grand-pre

Ni ce que vous faisiez gamin quand vous alliez la rivire

Les touristes, touristes partis, le village petit petit

Retrouve face lui-mme, sa vrit, ses problmes

Les touristes, touristes partis

Partout les hommes sont les mmes, ici sans doute comme ailleurs

Ils lancent au loin leur «je t’aime», le ventre nou par la peur

Le ventre nou par la peur de l’avenir insaisissable

Toujours en qute d’un coupable, toujours en qute du bonheur.

De toeristen, toeristen weg, het kleine dorpje

Kom oog in oog te staan ​​met zichzelf, zijn waarheid, zijn problemen

Toeristen, toeristen weg

Het leven lijkt de pose te markeren, de schoonheden gaan niet langer naar het bos

Ik hou van je metamorfosen uit de belegerde groene seizoenen

Van paddenstoelen en kastanjes, aarde en natte mensen

De hoek van de open haarden is geïmpregneerd met de geur van lange wakes

De toeristen, toeristen weg, het kleine dorpje

Kom oog in oog te staan ​​met zichzelf, zijn waarheid, zijn problemen

Toeristen, toeristen weg

De oude mannen warmen zich in stilte op dit plein zonder geluid

Een zon vol aardewerk op hun schouders dommelt in

We praten over vissen en jagen, we dobbelen of tarot

Kinderen schuiven een klas op, vrouwen wisselen van breiwerk

De toeristen, toeristen weg, het kleine dorpje

Kom oog in oog te staan ​​met zichzelf, zijn waarheid, zijn problemen

Toeristen, toeristen weg

De torenspits rivaliteit in geheime confabulaties

Langs de verborgen steegjes klooster in het schemerlicht

Hier vergeet niemand ooit iets of wat je grootvader was

Noch wat je als kind deed toen je naar de rivier ging

De toeristen, toeristen weg, het kleine dorpje

Kom oog in oog te staan ​​met zichzelf, zijn waarheid, zijn problemen

Toeristen, toeristen weg

Mannen zijn overal hetzelfde, ongetwijfeld hier als elders.

Ze gooien hun "I love you", de buik geknoopt door angst weg

De buik geknoopt door de angst voor de ongrijpbare toekomst

Altijd op zoek naar een schuldige, altijd op zoek naar geluk.