Les poètes - Jean Ferrat

Je ne sais ce qui me possède

Et me pousse à dire à voix haute

Ni pour la pitié ni pour l' aide

Ni comme on avouerait ses fautes

Ce qui m’habite et qui m’obsède

Celui qui chante se torture

Quels cris en moi quel animal

Je tue ou quelle créature

Au nom du bien au nom du mal

Seuls le savent ceux qui se turent

Machado dort à Collioure

Trois pas suffirent hors d' Espagne

Que le ciel pour lui se fît lourd

Il s’assit dans cette campagne

Et ferma les yeux pour toujours

Au-dessus des eaux et des plaines

Au-dessus des toits des collines

Un plain-chant monte à gorge pleine

Est-ce vers l' étoile Hölderlin

Est-ce vers l' étoile Verlaine

Marlowe il te faut la taverne

Non pour Faust mais pour y mourir

Entre les tueurs qui te cernent

De leurs poignards et de leurs rires

A la lueur d’une lanterne

Etoiles poussières de flammes

En août qui tombez sur le sol

Tout le ciel cette nuit proclame

L’hécatombe des rossignols

Mais que sait l’univers du drame

La souffrance enfante les songes

Comme une ruche ses abeilles

L' homme crie où son fer le ronge

Et sa plaie engendre un soleil

Plus beau que les anciens mensonges

(Répétition)

Ik weet niet wat mij bezielt

En laat me hardop zeggen

Noch voor medelijden, noch voor hulp

Noch hoe iemand zijn fouten zou bekennen

Wat me bewoont en me obsedeert

Hij die zingt, martelt zichzelf

Wat huilt in mij welk dier?

Ik dood of welk wezen?

In de naam van het goede in de naam van het kwaad

Alleen zij die zwijgen weten

Machado slaapt in Collioure

Drie stappen waren genoeg buiten Spanje

Moge de lucht zwaar voor hem zijn

Hij zat in deze campagne

En sloot zijn ogen voor altijd

Over de wateren en de vlaktes

Boven de daken van de heuvels

Een gretig gezang stijgt met volle keel

Is het richting de ster Hölderlin

Is het richting de Verlaine-ster?

Marlowe, je hebt de taverne nodig

Niet voor Faust maar om daar te sterven

Tussen de moordenaars die je omringen

Van hun dolken en hun gelach

Bij het licht van een lantaarn

Vlamstofsterren

In augustus die op de grond vallen

De hele hemel kondigt vanavond aan

Het bloedbad van de nachtegalen

Maar wat weet de dramawereld?

Lijden brengt dromen voort

Als een bijenkorf zijn de bijen

De man huilt waar zijn ijzer aan hem knaagt

En zijn wond verwekt een zon

Mooier dan de oude leugens

(Herhaling)