Les oiseaux déguisés - Jean Ferrat

Tous ceux qui parlent des merveilles

Leurs fables cachent des sanglots

Et les couleurs de leur oreille

Toujours à des plaintes pareilles

Donnent leurs larmes pour de l’eau

Donnent leurs larmes pour de l’eau

Le peintre assis devant sa toile

A-t-il jamais peint ce qu’il voit

Ce qu’il voit son histoire voile

Et ses ténèbres sont étoiles

Comme chanter change la voix

Comme chanter change la voix

Ses secrets partout qu’il expose

Ce sont des oiseaux déguisés

Son regard embellit les choses

Et les gens prennent pour des roses

La douleur dont il est brisé

La douleur dont il est brisé

Ma vie au loin mon étrangère

Ce que je fus je l’ai quitté

Et les teintes d’aimer changèrent

Comme roussit dans les fougères

Le songe d’une nuit d'été

Le songe d’une nuit d'été

Automne automne long automne

Comme le cri du vitrier

De rue en rue et je chantonne

Un air dont lentement s'étonne

Celui qui ne sait plus prier

Celui qui ne sait plus prier

Allen die over wonderen spreken

Hun fabels verbergen snikken

En de kleuren van hun oor

Altijd zo klagen

Geef hun tranen voor water

Geef hun tranen voor water

De schilder zittend voor zijn doek

Schildert hij ooit wat hij ziet?

Wat hij ziet zijn verhaal sluiers

En zijn duisternis is sterren

Hoe zingen de stem verandert

Hoe zingen de stem verandert

Zijn geheimen onthult hij overal

Het zijn vermomde vogels

Zijn blik maakt alles beter

En mensen nemen voor rozen

De pijn waar hij van gebroken is

De pijn waar hij van gebroken is

Mijn leven weg mijn vreemdeling

Wat ik was, heb ik achtergelaten

En de tinten van liefde veranderden

Als schroeiplekken in de varens

Een Midzomernachtdroom

Een Midzomernachtdroom

herfst herfst lange herfst

Zoals de kreet van de glazenmaker

Van straat naar straat en ik hum

Een lucht die zich langzaam afvraagt

Hij die niet meer weet hoe te bidden

Hij die niet meer weet hoe te bidden