Les feux de Paris - Jean Ferrat

Toujours quand aux matins obscènes

Entre les jambes de la Seine

Comme une noyée aux yeux fous

De la brume de vos poèmes

L’Ile Saint-Louis se lève blême

Baudelaire je pense à vous

Lorsque j’appris à voir les choses

O lenteur des métamorphoses

C’est votre Paris que je vis

Il fallait pour que Paris change

Comme bleuissent les oranges

Toute la longueur de ma vie

Mais pour courir ses aventures

La ville a jeté sa ceinture

De murs d’herbe verte et de vent

Elle a fardé son paysage

Comme une fille son visage

Pour séduire un nouvel amant

Rien n’est plus à la même place

Et l’eau des fontaines Wallace

Pleure après le marchand d’oublies

Qui criait le Plaisir Mesdames

Quand les pianos faisaient des gammes

Dans les salons à panoplies

Où sont les grandes tapissières

Les mirlitons dans la poussière

Où sont les noces en chansons

Où sont les mules de Réjane

On ne s’en va plus à dos d'âne

Dîner dans l’herbe à Robinson

Qu’est-ce que cela peut te faire

On ne choisit pas son enfer

En arrière à quoi bon chercher

Qu’autrefois sans toi se consume

C’est ici que ton sort s’allume

On ne choisit pas son bûcher

A tes pas les nuages bougent

Va-t'en dans la rue à l'œil rouge

Le monde saigne devant toi

Tu marches dans un jour barbare

Le temps présent brûle aux Snack-bars

Son aube pourpre est sur les toits

Au diable la beauté lunaire

Et les ténèbres millénaires

Plein feu dans les Champs-Elysées

Voici le nouveau carnaval

Où l'électricité ravale

Les édifices embrasés

Plein feu sur l’homme et sur la femme

Sur le Louvre et sur Notre-Dame

Du Sacré-Cœur au Panthéon

Plein feu de la Concorde aux Ternes

Plein feu sur l’univers moderne

Plein feu sur notre âme au néon

Plein feu sur la noirceur des songes

Plein feu sur les arts du mensonge

Flambe perpétuel été

Flambe de notre flamme humaine

Et que partout nos mains ramènent

Le soleil de la vérité

Altijd wanneer naar obscene ochtenden

Tussen de benen van de Seine

Als een verdronken vrouw met gekke ogen

Uit de mist van je gedichten

Het Ile Saint-Louis rijst bleek

Baudelaire denk aan je

Toen ik dingen leerde zien

O langzame metamorfosen

Het is jouw Parijs waar ik woon

Parijs moest veranderen

Als sinaasappels blauw worden

De hele lengte van mijn leven

Maar om zijn avonturen te beleven

De stad gooide zijn riem weg

Muren van groen gras en wind

Ze heeft haar landschap verzonnen

Als een meisje haar gezicht

Om een ​​nieuwe minnaar te verleiden

Niets staat meer op dezelfde plek

En het water van de Wallace Fountains

Huil om het vergeet-mij-nietje

Wie huilde Pleasure Ladies

Toen de piano's toonladders maakten

In de panoply-lounges

Waar zijn de grote stoffeerders

De kazoo's in het stof

Waar zijn de bruiloften in lied

Waar zijn de muilezels van Réjane

We rijden niet meer op een ezel

Diner in het gras bij Robinson

Wat kan het met je doen?

Je kiest je hel niet

Wat is het nut van terugkijken?

Die eens zonder jou is verteerd

Dit is waar je spreuk oplicht

Je kiest je inzet niet

Aan je voeten bewegen de wolken

Ga weg op straat met het rode oog

De wereld bloedt voor je

Je loopt op een barbaarse dag

Present Time Burns bij snackbars

Zijn paarse dageraad is op de daken

Naar de hel met maanschoonheid

En de duizendjarige duisternis

Vol vuur op de Champs-Elysées

Hier komt het nieuwe carnaval

waar de elektriciteit uitvalt

De brandende gebouwen

Spotlight op de man en de vrouw

Op het Louvre en op de Notre-Dame

Van het Heilig Hart tot het Pantheon

Vol vuur van de Concorde bij Ternes

Spotlight op de moderne wereld

Spotlight op onze neon ziel

Spotlight op de duisternis van dromen

De kunst van het liegen in de schijnwerpers

Flambe eeuwigdurende zomer

Vlam van onze menselijke vlam

En overal brengen onze handen terug

De zon van de waarheid