Les derniers tziganes - Jean Ferrat

C’en est bien fini, nous ne verrons plus

De l’Andalousie, les gitans venus

La chemise ouverte sur leur peau brle

Les roulottes vertes au milieu des bls

Et coquelicot, pavot arrach

Les grands calicots place du march

Le ciel se fait lourd, les roses se fanent

Nous vivons le temps des derniers Tziganes

Disparus l’enfant, voleur de cerceaux

Les chevaux piaffants de tous leurs naseaux

Disparus les nes avec leurs paniers

Les belles gitanes sous les marronniers

En ce temps qui va, qui va dvorant

On n’a plus le droit d’tre diffrent

Le ciel se fait lourd, les roses se fanent

Nous vivons le temps des derniers Tziganes

Plus de feux de camp prs des HLM

Rvolu le temps des anciens bohmes

Finis l’esplanade et les tambourins

Les derniers nomades claquent dans leurs mains

Et la libert, femme de gitan

Tombe poignarde sous l’effet du temps

Le ciel se fait lourd, les roses se fanent

Nous vivons le temps des derniers Tziganes.

Het is allemaal voorbij, we zullen niet meer zien

Uit Andalusië kwamen de zigeuners

Het open shirt op hun huid brandt

De groene caravans in het midden van de bls

En papaver, papaver snatch

De grote spandoeken op het marktplein

De lucht wordt zwaar, de rozen vervagen

We leven in de tijd van de laatste zigeuners

Weg met het kind, hoepeldief

Paarden die met al hun neusgaten steigeren

Verdwenen de ezels met hun manden

De prachtige zigeuners onder de kastanjebomen

In deze tijd die gaat, die gaat verslinden

We hebben niet langer het recht om anders te zijn

De lucht wordt zwaar, de rozen vervagen

We leven in de tijd van de laatste zigeuners

Geen kampvuren meer in de buurt van HLM's

Voorbij zijn de dagen van de oude bohemiens

De esplanade en de tamboerijnen voltooid

De laatste nomaden klappen in hun handen

En vrijheid, zigeunervrouw

Ernstige steken onder invloed van tijd

De lucht wordt zwaar, de rozen vervagen

We leven in de tijd van de laatste zigeuners.