Les cerisiers - Jean Ferrat

J’ai souvent pensé c’est loin la vieillesse

Mais tout doucement la vieillesse vient

Petit à petit par délicatesse

Pour ne pas froisser le vieux musicien

Si je suis trompé par sa politesse

Si je crois parfois qu’elle est encor loin

Je voudrais surtout qu’avant m’apparaisse

Ce dont je rêvais quand j'étais gamin

Ah qu’il vienne au moins le temps des cerises

Avant de claquer sur mon tambourin

Avant que j’aie dû boucler mes valises

Et qu’on m’ait poussé dans le dernier train

Bien sûr on dira que c’est des sottises

Que mon utopie n’est plus de saison

Que d’autr' ont chanté le temps des cerises

Mais qu’ils ont depuis changé d’opinion

Moi si j’ai connu des années funestes

Et mes cerisiers des printemps pourris

Je n’ai pas voulu retourner ma veste

Ni me résigner comme un homme aigri

Ah qu’il vienne au moins le temps des cerises

Avant de claquer sur mon tambourin

Avant que j’aie dû boucler mes valises

Et qu’on m’ait poussé dans le dernier train

Tant que je pourrai traîner mes galoches

Je fredonnerai cette chanson-là

Que j’aimais déjà quand j'étais gavroche

Quand je traversais le temps des lilas

Que d’autres que moi chantent pour des prunes

Moi je resterai fidèle à l’esprit

Qu’on a vu paraître avec la Commune

Et qui souffle encore au cœur de Paris

Ah qu’il vienne au moins le temps des cerises

Avant de claquer sur mon tambourin

Avant que j’aie dû boucler mes valises

Et qu’on m’ait poussé dans le dernier train

Ik heb vaak gedacht dat ouderdom nog ver weg is

Maar langzaamaan komt de ouderdom

Beetje bij beetje bij delicatesse

Om de oude muzikant niet te beledigen

Als ik bedrogen word door zijn beleefdheid

Als ik soms geloof dat ze nog ver weg is

Bovenal zou ik graag eerder aan mij willen verschijnen

Waar ik van droomde toen ik een kind was

Ah laat het tenminste kersentijd komen

Voordat ik op mijn tamboerijn knal

Voordat ik mijn koffers moest pakken

En duwde me op de laatste trein

Natuurlijk zullen we zeggen dat het onzin is

Dat mijn utopie buiten het seizoen is

Dat anderen de tijd van kersen hebben gezongen

Maar dat ze sindsdien van gedachten zijn veranderd

Ik als ik rampzalige jaren heb gekend

En mijn rotte lentekersenbomen

Ik wilde mijn jas niet omdraaien

Noch ontslag nemen als een verbitterde man

Ah laat het tenminste kersentijd komen

Voordat ik op mijn tamboerijn knal

Voordat ik mijn koffers moest pakken

En duwde me op de laatste trein

Zolang ik mijn klompen maar kan slepen

Ik zal dat liedje neuriën

Waar ik al van hield toen ik krantenjongen was

Toen ik door de tijd van de seringen ging

Dat anderen dan ik zingen voor pruimen

Ik blijf trouw aan de geest

Die we zagen verschijnen met de Commune

En die nog steeds waait in hartje Parijs

Ah laat het tenminste kersentijd komen

Voordat ik op mijn tamboerijn knal

Voordat ik mijn koffers moest pakken

En duwde me op de laatste trein