Le malheur d'aimer - Jean Ferrat

Que sais-tu des plus simples choses

Les jours sont des soleils grimés

De quoi la nuit rêvent les roses

Tous les feux s’en vont en fumée

Que sais-tu du malheur d’aimer

Je t’ai cherchée au bout des chambres

Où la lampe était allumée

Nos pas n’y sonnaient pas ensemble

Ni nos bras sur nous refermés

Que sais-tu du malheur d’aimer

Je t’ai cherchée à la fenêtre

Les parcs en vain sont parfumés

Où peux-tu où peux-tu bien être

A quoi bon vivre au mois de mai

Que sais-tu du malheur d’aimer

Que sais-tu de la longue attente

Et ne vivre qu'à te nommer

Dieu toujours même et différente

Et de toi moi seul à blâmer

Que sais-tu du malheur d’aimer

Que je m’oublie et je demeure

Comme le rameur sans ramer

Sais-tu ce qu’il est long qu’on meure

A s'écouter se consumer

Connais-tu le malheur d’aimer

Wat weet jij van de eenvoudigste dingen?

De dagen zijn geschilderde zonnen

Waar de rozen 's nachts van dromen

Alle vuren gaan in rook op

Wat weet jij van het ongeluk van liefhebben?

Ik zocht je aan het einde van de kamers

Waar de lamp brandde

Onze stappen gingen niet samen

Noch onze armen om ons heen gesloten

Wat weet jij van het ongeluk van liefhebben?

Ik zocht je bij het raam

De parken zijn tevergeefs geurig

waar kan je waar kan je zijn

Wat heeft het voor zin om in de maand mei te leven

Wat weet jij van het ongeluk van liefhebben?

Wat weet je van het lange wachten?

En leef alleen om jou een naam te geven

God altijd hetzelfde en anders

En jij alleen mij de schuld

Wat weet jij van het ongeluk van liefhebben?

Laat me mezelf vergeten en blijven

Zoals de roeier zonder roeien

Weet je wat het is een lange tijd om te sterven?

Naar elkaar luisteren consumeren

Ken je het ongeluk van liefhebben?