Le Kilimandjaro - Jean Ferrat

Tu me dis souvent sans ambages

Que je travaille du chapeau

Que j’ai le front dans les nuages

Et du givre après mes carreaux

Tu me traites d’idéaliste

De poète de chat perché

Qui fait pas grand-chose en touriste

Qui se plaît pas sur le plancher

Tu dis que je suis égoïste

Que je veux que du cousu main

Qu’il faut être un peu réaliste

Aimer les trucs américains

Que la vie c’est du terre à terre

Qu’on peut pas être himalayen

Sept jours sur sept et qu’il s’avère

Qu’il faut savoir être moyen

Tu comprends pas c’est ça qu’est triste

Que j’aimerais vivre moins haut

Etre un amoureux plus simpliste

Avoir l’altitude à zéro

Je veux ton cul dans les nuages

Mais c’est pas pour baiser plus haut

Que les copains du voisinage

Je suis le Kilimandjaro

Je zegt het me vaak botweg

Dat ik werk vanuit de hoed

Dat mijn gezicht in de wolken is

En vorst na mijn tegels

Je noemt me een idealist

Van de neergestreken kattendichter

Wie doet er niet veel als toerist

Wie houdt er niet van de vloer

Je zegt dat ik egoïstisch ben

Dat ik alleen met de hand genaaid wil hebben

Dat je een beetje realistisch moet zijn

hou van amerikaanse dingen

Dat leven is down to earth

Dat je geen Himalaya kunt zijn

Zeven dagen per week en het blijkt

Je moet weten hoe je gemiddeld kunt zijn

Je begrijpt het niet, dat is wat triest is

Dat ik lager zou willen leven

Om een ​​eenvoudiger minnaar te zijn

Heb hoogte op nul

Ik wil je kont in de wolken

Maar het is niet om hoger te neuken

Die buurt maatjes

Ik ben Kilimanjaro