Le grillon - Jean Ferrat

Quand l’hiver a pris sa besace

Que tout s’endort et tout se glace dans mon jardin abandonn

Quand les jours soudain rapetissent

Que les fantmes envahissent la solitude des alles

Quand la burle secoue les portes

En balayant les feuilles mortes aux quatre coins de la valle

Un grillon, un grillon, un grillon dans ma chemine

Un grillon, un grillon, un grillon se met chanter

Il n’a pourtant dans son assiette

Pas la plus petite herbe verte, la plus fragile gramine

se mettre sous la luette

Quand le vent souffle la tempte et qu’il est l’heure de dner

Que peut-il bien manger ou boire?

quoi peut-il rver ou croire?

Quel espoir encore l’habiter?

Un grillon, un grillon, un grillon dans ma chemine

Un grillon, un grillon, un grillon se met chanter

Son cri n’a d’autre raison d’tre

Que son refus de disparatre de cet univers dsol

Pour le meilleur et pour le pire

Il chante comme je respire pour ne pas tre asphyxi

Sait-il au fond de sa mmoire

Que c’est du cњur de la nuit noire qu’on peut voir l’aube se lever?

Un grillon, un grillon, un grillon dans ma chemine

Un grillon, un grillon, un grillon se met chanter.

Toen de winter zijn zak nam

Dat alles in slaap valt en alles bevriest in mijn verlaten tuin

Als de dagen ineens korter worden

Laat spoken de eenzaamheid van de gangpaden binnendringen

Wanneer de burle de deuren schudt

De gevallen bladeren vegen over de vallei

Een krekel, een krekel, een krekel op mijn pad

Een krekel, een krekel, een krekel begint te zingen

Hij heeft echter niet op zijn bord

Niet het kleinste groene gras, het meest kwetsbare gras

onder de huig zetten

Wanneer de wind de storm blaast en het etenstijd is

Wat mag hij eten of drinken?

wat kan hij dromen of geloven?

Welke hoop nog om het te bewonen?

Een krekel, een krekel, een krekel op mijn pad

Een krekel, een krekel, een krekel begint te zingen

Zijn gehuil heeft geen andere reden om te zijn

Dat zijn weigering om te verdwijnen uit dit desolate universum

Voor beter en slechter

Hij zingt alsof ik adem, zodat ik niet stik

Weet hij diep in zijn geheugen?

Dat het vanuit het hart van de donkere nacht is dat we de dageraad kunnen zien opkomen?

Een krekel, een krekel, een krekel op mijn pad

Een krekel, een krekel, een krekel begint te zingen.