L'adresse du bonheur - Jean Ferrat

Le jour ouvre un œil froid un arbre échevelé

Emerge de la brume en ébrouant ses branches

Les trottoirs de Paris rechaussent leurs souliers

On rêve encore un peu d’une aube toute blanche

Les gares grises s’ouvrent aux regards exilés

Dis-moi l’adresse du bonheur

Je sors les yeux gonflés d’un rêve éblouissant

Sur la rumeur du monde à peine je surnage

J'étais dans les nuées je descends je descends

Un transistor me crache une bordée d’orages

Dans mon regard se noient des millions de passants

Dis-moi l’adresse du bonheur

J’aimerais me saouler d’une goulée d’air pur

Droit sous des palmeraies que le soleil parfume

Boire loin de Paris l’alcool de l’aventure

Là-bas dans l’or du sable et l’argent de l'écume

Là-bas tellement loin qu’on dirait le futur

Dis-moi l’adresse du bonheur

Je marche malgré l’ordre et le poids du travail

Et je vis midi sonne aux clochers des usines

Hors des chemins battus je cherche mon bercail

L’enfant-fraternité dans les rues sans vitrines

Court tout illuminé d’un rire de corail

Dis-moi l’adresse du bonheur

Enfant

Dis-moi l’adresse du bonheur

De dag opent een koud oog een slordige boom

Komt op uit de mist en schudt zijn takken

De trottoirs van Parijs trekken hun schoenen aan

We dromen nog steeds een beetje van een witte dageraad

De grijze stations openen zich voor verbannen blikken

Vertel me het adres van geluk

Ik kom met gezwollen ogen uit een oogverblindende droom

Op het gerucht van de wereld zweef ik nauwelijks

Ik was in de wolken Ik ga naar beneden Ik ga naar beneden

Een transistor spuwt een regen van onweersbuien uit

Miljoenen voorbijgangers verdrinken in mijn blik

Vertel me het adres van geluk

Ik zou graag dronken willen worden door een frisse neus te halen

Recht onder palmbossen geparfumeerd door de zon

Drink avontuurlijke alcohol ver van Parijs

Daar in het goud van het zand en het zilver van het schuim

Daar zo ver weg voelt het als de toekomst

Vertel me het adres van geluk

Ik loop ondanks de bestelling en het gewicht van het werk

En ik zag de middag rinkelen vanuit de torens van de fabrieken

Buiten de gebaande paden zoek ik mijn thuis

De kinderbroederschap in de straten zonder ramen

Kort helemaal verlicht met een koraal lach

Vertel me het adres van geluk

Kind

Vertel me het adres van geluk