Hospitalité - Jean Ferrat

Quand vous viendrez chez moi gn’aura pas à s’en faire

La porte s’ouvrira gn’aura le corridor

Et vous serez chez vous souris dans un gruyère

Les volets seront mis pour oublier dehors

Je vous verrai venir ô ma moitié d’orange

Je vous attends depuis si longtemps souffle court

Je serai tout à coup saisi d’un mal étrange

Je serai sans parler je serai sans bonjour

Mais vous aurez déjà posé votre mantille

Vous m’aurez rapporté de la tarte aux copeaux

De la glace aux genêts du pâté de jonquilles

Vous saurez tout déjà vous serez du bateau

Vous serez au courant vous serez affranchie

Vous prendrez votre assiette au fond du poussiéreux

Et je vous couperai le quignon d’anarchie

Dans la miche du pauvre avec un couteau feu

Le chien n’est pas méchant qui grogne à tous les diables

Qui m’aide à renvoyer proprement les salauds

Il viendra simplement se coucher sous la table

Et donner de la gueule aux coups de godillots

O ma cruelle amante, ô ma fragile épaule

Ma nudité ma blonde ô mon secret miroir

Vous viendrez sur mon lit vous viendrez dans ma geôle

Et vous approcherez doucement l'éteignoir

Quand vous viendrez chez moi gn’aura pas à s’en faire

La porte s’ouvrira gn’aura le corridor

Et vous serez chez vous souris dans un gruyère

Les volets seront mis pour oublier dehors

Als je bij mij thuis komt hoef je je geen zorgen te maken

De deur gaat open en er is geen gang

En jij bent een thuismuis in een Zwitserse kaas

De luiken worden opgehangen om buiten te vergeten

Ik zie je komen oh mijn half oranje

Ik heb zo lang op je gewacht, kortademig

Ik zal plotseling worden gegrepen door een vreemd kwaad

Ik zal zijn zonder te spreken Ik zal zonder hallo zijn

Maar je hebt je mantilla al aangedaan

Je hebt wat frietjes voor me meegebracht

Van bremroomijs tot narcissenpaté

Je weet alles al als je op de boot bent

Je zult je ervan bewust zijn dat je wordt vrijgelaten

Je neemt je bord diep in het stoffige

En ik zal je anarchie stomp afsnijden

In het brood van de arme man met een vuurmes

De hond is niet gemeen dat de duivels gromt

Wie helpt mij om de klootzakken goed te ontslaan

Hij komt gewoon onder de tafel liggen

En geef het gezicht aan de slagen van de schedels

O mijn wrede minnaar, oh mijn kwetsbare schouder

Mijn naaktheid mijn blonde oh mijn geheime spiegel

Je komt naar mijn bed, je komt naar mijn gevangenis

En je nadert voorzichtig de blusser

Als je bij mij thuis komt hoef je je geen zorgen te maken

De deur gaat open en er is geen gang

En jij bent een thuismuis in een Zwitserse kaas

De luiken worden opgehangen om buiten te vergeten