Heureux celui qui meurt d'aimer - Jean Ferrat

Ô mon jardin d’eau fraîche et d’ombre

Ma danse d'être mon coeur sombre

Mon ciel des étoiles sans nombre

Ma barque au loin douce à ramer

Heureux celui qui devient sourd

Au chant s’il naît de son amour

Aveugle au jour d’après son jour

Ses yeux sur toi seule fermés

Heureux celui qui meurt d’aimer

Heureux celui qui meurt d’aimer

D’aimer si fort ses lèvres closes

Qu’il n’ait besoin de nulle chose

Hormis le souvenir des roses

À jamais de toi parfumées

Celui qui meurt même à douleur

À qui sans toi le monde est leurre

Et n’en retient que tes couleurs

Il lui suffit qu’il t’ait nommée

Heureux celui qui meurt d’aimer

Heureux celui qui meurt d’aimer

Mon enfant dit-il ma chère âme

Le temps de te connaître ô femme

L'éternité n’est qu’une pâme

Au feu dont je suis consumé

Il a dit ô femme et qu’il taise

Le nom qui ressemble à la braise

À la bouche rouge à la fraise

À jamais dans ses dents formée

Heureux celui qui meurt d’aimer

Heureux celui qui meurt d’aimer

Il a dit ô femme et s’achève

Ainsi la vie ainsi le rêve

Et soit sur la place de grêve

Ou dans le lit accoutumé

Jeunes amants vous dont c’est l'âge

Entre la ronde et le voyage

Fou s'épargnant qui se croit sage

Criez à qui veut vous blâmer

Heureux celui qui meurt d’aimer

Heureux celui qui meurt d’aimer

O mijn tuin van zoet water en schaduw

Mijn dans om mijn donkere hart te zijn

Mijn hemel van sterren zonder nummer

Mijn boot ver weg zoet om te roeien

Gelukkig is hij die doof wordt

Op lied als geboren uit zijn liefde

Dag na dag blind

Zijn ogen alleen op jou gesloten

Gezegend is hij die sterft van liefde

Gezegend is hij die sterft van liefde

Om zoveel van haar gesloten lippen te houden

Dat hij niets nodig heeft

Behalve de herinnering aan de rozen

Voor altijd van jou geparfumeerd

Degene die zelfs in pijn sterft

Voor wie zonder jou is de wereld een lokmiddel?

En behoudt alleen uw kleuren

Het is genoeg voor hem dat hij je genoemd heeft

Gezegend is hij die sterft van liefde

Gezegend is hij die sterft van liefde

Mijn kind, hij zegt mijn lieve ziel

Tijd om je te leren kennen, oh vrouw

De eeuwigheid is slechts een flauwte

Bij het vuur waarmee ik verteerd ben

Hij zei O vrouw en hou je mond

De naam die klinkt als sintels

Aardbei Rode Mond

Voor altijd in haar gevormde tanden

Gezegend is hij die sterft van liefde

Gezegend is hij die sterft van liefde

Hij zei O vrouw en eindigt

Dus het leven zo droom

En wees op het stakingsplein

Of in het gewone bed

Jonge geliefden jij wiens leeftijd het is

Tussen de ronde en de reis

Spaar dwaas die denkt dat hij wijs is

Schreeuw tegen wie jou de schuld wil geven

Gezegend is hij die sterft van liefde

Gezegend is hij die sterft van liefde