Excusez-moi - Jean Ferrat

Excusez-moi de ne pas être plus habile

De ne pas danser sur un fil, de ne pas me tenir très droit

Je ne ferai pas de claquettes, ni de culbutes sur la tête

Je ne sais quoi faire de mes bras, de mes bras

Excusez-moi si je n’arrive pas à dire

Tout ce que je voudrais vous dire à belle, à claire, à haute voix

Louer le ciel, la nuit, le jour et l'évidence de l’amour

Simplement comme je le dois, je le dois

Excusez-moi, quand ma chanson deviendra triste

C’est que j’ai sous les yeux la liste des hommes partout mis en croix

Je ne manque pas de courage mais nous vivons au moyen-âge

Les bras m’en tombent quelquefois, quelquefois

Excusez-moi, je rêve de chansons trempées

Tranchantes comme un fil d'épée et ne manie qu’un sabre en bois

Un jour j’en ris, l’autre j’en pleure et qu’importe si c’est un leurre

Je pourrai dire que j’y crois, que j’y crois

Excusez-moi, quand ma chanson deviendra folle

Je n’y aurai pas d’autre rôle que de vous chanter qu'à Cuba

On prend l’argent pour seule cible, on dit que rien n’est impossible

Et que l’homme seul comptera, comptera

Excusez-moi de ne pas être plus habile

De ne pas danser sur un fil, de ne pas me tenir très droit

Je ne courberai pas la tête, à la fin de mes chansonnettes

Je préfère vous regarder droit, vous regarder droit.

Sorry dat ik niet vaardiger ben

Niet om op een draad te dansen, niet om heel rechtop te staan

Ik zal geen tapdansen of salto's op mijn hoofd doen

Ik weet niet wat ik moet doen met mijn armen, mijn armen

Excuseer me als ik het niet kan zeggen

Alles wat ik je luid en duidelijk wil vertellen

Prijs de lucht, de nacht, de dag en het bewijs van liefde

Net zoals ik moet, moet ik

Excuseer me, wanneer mijn lied droevig wordt

Het is dat ik voor mijn ogen de lijst van mannen overal aan het kruis heb hangen

Ik heb geen gebrek aan moed, maar we leven in de middeleeuwen

Mijn armen vallen er soms van af, soms

Pardon, ik droom van doorweekte liedjes

Scherp als de rand van een zwaard en hanteert alleen een houten zwaard

De ene dag lach ik erom, de andere dag huil ik erom en het maakt niet uit of het een lokvogel is

Ik zou kunnen zeggen dat ik erin geloof, dat ik erin geloof

Excuseer me, als mijn lied gek wordt

Ik zal geen andere rol hebben dan alleen voor jou in Cuba te zingen

We richten ons alleen op geld, we zeggen dat niets onmogelijk is

En alleen de mens zal tellen, tellen

Sorry dat ik niet vaardiger ben

Niet om op een draad te dansen, niet om heel rechtop te staan

Ik zal mijn hoofd niet buigen, aan het einde van mijn deuntjes

Ik kijk je liever recht aan, kijk je recht aan.