Bicentenaire - Jean Ferrat

J’ai vu des ducs, j’ai vu des princes, des barons, des comtes, des rois

Des marquises la taille mince qui dansaient au son des hautbois

Dans des chteaux pleins de lumire o les ftes resplendissaient

O l’on chantait «Il Pleut Bergre» dans le velours et dans la soie

Mais dans sa chaumire, mais dans sa chaumire

Je n’ai pas vu pauvre Martin

Pauvre Martin, pauvre misre, avec sa femme et ses gamins

J’ai trembl devant la colre, des va-nu-pieds, des paysans

Renversant l’ordre millnaire dans la fureur et dans le sang

J’ai vu la terreur apparatre, les chteaux partir en fume

Les dlateurs rgner en matres dans une France sans piti

Mais dans sa chaumire, mais dans sa chaumire

Je n’ai pas vu pauvre Martin

Pauvre Martin, pauvre misre, tremblant de froid, mourant de faim

J’ai frmi pour ces grandes dames, ces beaux seigneurs si mouvants

Qui montraient tant de grandeur d’me, de noblesse de sentiments

Avant que leurs ttes grimacent au bout des piques acres

Agites par la populace des sans-culottes avins

Mais dans sa chaumire, mais dans sa chaumire

Je n’ai pas vu pauvre Martin

Pauvre Martin, pauvre misre, creusant la terre de ses mains

Deux sicles aprs quatre-vingt-neuf, il fallait oser l’inventer

A la tl, on fait du neuf en acquittant la royaut

Deux sicles aprs quatre-vingt-neuf

D’autres seigneurs veillent au grain

Et toi qui vivais comme un bњuf, ce sont tes matres que l’on plaint

six pieds sous terre, ton bicentenaire, ils l’ont enterr bel et bien

Pauvre Martin, pauvre misre, c’est toujours le peuple qu’on craint

Pauvre Martin, pauvre misre, c’est toujours le peuple qu’on craint.

Ik heb hertogen gezien, ik heb prinsen, baronnen, graven, koningen gezien

Markiezen met dunne taille die dansten op het geluid van hobo's

In kastelen vol licht waar de feestdagen schenen

Waar we "It's Raining Bergre" zongen in fluweel en in zijde

Maar in zijn huisje, maar in zijn huisje

Ik heb arme Martin niet gezien

Arme Martin, arme misre, met zijn vrouw en zijn kinderen

Ik beefde voor de woede, van de blote voeten, van de boeren

Het omverwerpen van de duizendjarige orde in woede en bloed

Ik zag de terreur verschijnen, de kastelen gingen in rook op

De informanten heersen als meesters in een meedogenloos Frankrijk

Maar in zijn huisje, maar in zijn huisje

Ik heb arme Martin niet gezien

Arme Martin, arme misre, bibberend van de kou, uitgehongerd

Ik huiverde voor deze geweldige dames, deze prachtige heren zo ontroerend

Wie toonde zoveel grootsheid van ziel, adel van gevoelens?

Voordat hun hoofden ineenkrimpen aan het einde van de acre spikes

Geagiteerd door de bevolking van aviaire sansculottes

Maar in zijn huisje, maar in zijn huisje

Ik heb arme Martin niet gezien

Arme Martin, arme misre, graaf de aarde met zijn handen

Twee eeuwen na negenentachtig moesten we het durven uitvinden

Op tl doen we iets nieuws door royalty's vrij te spreken

Twee eeuwen na negenentachtig

Andere heren houden de wacht

En jij die leefde als een os, het zijn je meesters waar we medelijden mee hebben

zes voet onder, je tweehonderdste verjaardag, ze hebben het goed en oprecht begraven

Arme Martin, arme misre, het zijn altijd de mensen waar we bang voor zijn

Arme Martin, arme misre, het zijn altijd de mensen waar we bang voor zijn.