Au point du jour - Jean Ferrat

Encore un jour qui vient au monde

Dans le premier moteur qui gronde

Dans le premier enfant qui pleure

J'écoute monter la rumeur

Du point du jour

Quelqu’un efface la buée

Sur la vitre du boulanger

Les arbres sont tout détrempés

Déjà fument les cheminées

Au point du jour

Je vois ma rose s'éveiller

Ses yeux s’ouvrent sur l’oreiller

Ils regardent la fin d’un rêve

Et puis ma rose elle se lève

Au point du jour

Elle jette bas sa chemise

Elle est nue comme une cerise

Un rayon de soleil l’inonde

Elle est la plus belle du monde

Au point du jour

La radio donne des nouvelles

Quelque part la vie n’est pas belle

Des bombes crient dans le lointain

Défense de voir le matin

Au point du jour

Mon bonheur me fait un peu honte

Tandis que dans ma chambre monte

La bonne odeur de café noir

Encore un jour la vie l’espoir

Le point du jour

Er komt weer een dag ter wereld

In de eerste motor die rommelt

Bij het eerste huilende kind

Ik luister naar het gerucht dat opkomt

vanaf het aanbreken van de dag

Iemand veegt de mist weg

Op het raam van de bakker

De bomen zijn allemaal drassig

Rook de schoorstenen al

Bij zonsopkomst

Ik zie mijn roos ontwaken

Haar ogen open op het kussen

Ze kijken naar het einde van een droom

En dan mijn roos, ze staat op

Bij zonsopkomst

Ze gooit haar shirt naar beneden

Ze is kaal als een kers

Een zonnestraal overspoelt haar

Ze is de mooiste ter wereld

Bij zonsopkomst

De radio geeft nieuws

Ergens waar het leven niet mooi is

Bommen schreeuwen in de verte

Niet zien in de ochtend

Bij zonsopkomst

Mijn geluk maakt me een beetje beschaamd

Terwijl in mijn kamer stijgt

De goede geur van zwarte koffie

Nog één dag levenshoop

Dagelijks punt