Parfum - Jazzy Bazz

Des odeurs qui rappellent des moments

Des souvenirs dont j’ressens le parfum

Des arômes assommants

Quand les vestiges se transforment en parpaings

Un parfum sucré peut rendre amer, retour en arrière

Odeur de caramel et rien à faire à part s’insulter

Le cul vissé sur des gradins usés

Sous la jaunisse des lampadaires, mes chagrins dans un jardin secret

Flash back, odeur de verdure

Première sensation de liberté, un peu d’air pur

Un voyage scolaire, j’ressens l’arôme

J’revois la colère et l’accident

Mais c’est comme si on portait des milliers de talismans

Donc malgré tout, une bonne atmosphère

Puis le retour sous les bâtiments frappés par le soleil

En plein été, l’odeur du bitume sec

Attendant qu’les disputes cessent et qu’sa figure sèche

Mes confessions dans des écrits épistolaires

Sans concession, le cœur braqué par des pistolets

Des parfums qui font rejaillir des souvenirs

Des joies et des peines, des larmes et des sourires

Des parfums qui font rejaillir des souvenirs

Des joies et des peines, des larmes et des sourires

Loin du patronat, issu du monde ouvrier

De la bonne cuisine de la nonna

L’odeur des polpettes, mes papilles qui palpitent

Avant qu’j’vascille, qu’mes pupilles s'écarquillent

Embrumées par les fumées d’shit qui nous ont bousillés

J’regrette l'époque de l’anonymat

Et ma pudeur est comme un bouclier face aux notes de l’harmonica

Aux photos d’pépé, le costard et la gomina

Rien qu’on la ressasse, l’idée de faire d’la thune

Les années passent et arrachent les petites mains des vieilles paluches

Qui nous mettaient en garde contre les jeux d’vilains

Pour se dire «je t’aime», on attend que mille années passent

Quand mes affaires sentaient la terre battue, j’rentrais attiré par l’odeur de

la chapelure de milanesas

J’apprends l’honneur dehors jusqu'à des heures tardives

Tout ça passe par mes narines mais ça me prend au cœur

Avec ma voisine, c’est pas réciproque de toutes façons

Chaque épisode est acre même quand ça sent l’bonheur

Quand tu vises le max, le parcours est laborieux

J’dois faire de multiples choix dans c’paysage vaporeux

Des rêves déchus dès le départ, c’est aberrant

Mais t’es sur un sol sablonneux qui sens l’urine de chat errant

Tout gars de rue d’vient fou, une embrouille sur l’avenue d’Saint-Cloud

Et j’ai l’impression d'être adulte d’un coup

Des parfums qui font rejaillir des souvenirs

Des joies et des peines, des larmes et des sourires

Des parfums qui font rejaillir des souvenirs

Ensevelis dans une mémoire qui ne demande qu'à s’ouvrir

L’odeur des bombes de peinture d’une amitié forte, on trempait là-d'dans

Les insultes, les coups d’ceinture, la brutalité forge

Le tempérament, la routine, on s’en contentait rarement

La furie laisse place à des gens qui sur ma musique s’exaltent

Et moi-même, j’suis surpris d'être là

Puisqu’avant je subissais l’taf même si la galère nous unissait grave

Ça sent mon enfance quand j’repasse Rue Goubet

Mon adolescence quand des fumigènes crament

Trop d’mauvais flash backs, comme si un drame ne suffisait pas

Coupable quand j’suis incapable de la consoler

Quand j’remplaçais les affaires d'école dans l’cartable par des bails à

consommer

Au cœur, un pincement car j’aimerais capturer tout ces instants impalpables

Pour les recomposer et la réconforter

Des parfums qui font rejaillir des souvenirs

Des joies et des peines, des larmes et des sourires

Geuren die herinneren aan momenten

Herinneringen wiens geur ik ruik

Verbluffende aroma's

Wanneer de overblijfselen in sintelblokken veranderen

Een zoete geur kan je bitter maken, kom terug

Geur naar karamel en niets anders te doen dan elkaar te beledigen

Kont geschroefd op versleten tribunes

Onder de vergeelde straatlantaarns, mijn verdriet in een geheime tuin

Flashback, geur van groen

Eerste gevoel van vrijheid, wat frisse lucht

Een schoolreisje, ik ruik de geur

Ik zie de woede en het ongeluk weer

Maar het is alsof je duizenden talismannen draagt

Dus ondanks alles een goede sfeer

Dan terug onder de zonovergoten gebouwen

Midden in de zomer de geur van droog asfalt

Wachten tot de gevechten stoppen en zijn gezicht droog is

Mijn bekentenissen in epistolaire geschriften

Zonder concessies, het hart gericht met pistolen

Geuren die herinneringen oproepen

Vreugden en verdriet, tranen en glimlachen

Geuren die herinneringen oproepen

Vreugden en verdriet, tranen en glimlachen

Ver van de bazen, van de werkende wereld

Van de goede keuken van de nonna?

De geur van polpettes, mijn smaakpapillen kloppend

Voordat ik wankel, worden mijn pupillen groter

Misty door de rook van hasj die ons verknalde

Ik betreur de tijd van anonimiteit

En mijn bescheidenheid is als een schild tegen de tonen van de mondharmonica

Naar opa's foto's, het pak en de haarborstel

Niets waar we bij stilstaan, het idee om geld te verdienen

Jaren gaan voorbij en scheuren kleine handjes van oude pootjes

Wie heeft ons gewaarschuwd voor stoute spelletjes

Om te zeggen "Ik hou van jou", wachten we tot duizend jaar voorbij gaan

Toen mijn spullen naar klei rook, kwam ik thuis, aangetrokken door de geur van

milanesas paneermeel

Ik leer eer buiten tot in de late uurtjes

Het gaat allemaal door mijn neusgaten, maar het raakt mijn hart

Met mijn buurman is het toch niet wederzijds

Elke aflevering is zuur, zelfs als het naar geluk ruikt

Als je het maximale nastreeft, is het parcours moeilijk

Ik moet meerdere keuzes maken in dit dampige landschap

Gevallen dromen vanaf het begin, het is absurd

Maar je bent op zandgrond die ruikt naar verdwaalde kattenurine

Elke man in de straat wordt gek, een puinhoop op de Avenue d'Saint-Cloud

En ik voel me ineens volwassen

Geuren die herinneringen oproepen

Vreugden en verdriet, tranen en glimlachen

Geuren die herinneringen oproepen

Begraven in een herinnering die wacht om te openen

De spuitverf geur van een sterke vriendschap, we zijn erin gedrenkt

Beledigingen, riemschoten, smeden van brutaliteit

Het temperament, de routine, we waren zelden tevreden

De woede maakt plaats voor mensen die op mijn muziek opgewonden raken

En ik ben verrast om hier te zijn

Sinds voordat ik de baan onderging, zelfs als de kombuis ons serieus verenigde

Het ruikt naar mijn kindertijd als ik terugga naar Rue Goubet

Mijn puberteit toen rookbommen explodeerden

Te veel slechte flashbacks, alsof één drama niet genoeg was

Schuldig als ik haar niet kan troosten

Toen ik schoolspullen in de schooltas verving door huurcontracten

gebruik

In het hart een snuifje want ik wil al deze ongrijpbare momenten vastleggen

Om ze opnieuw samen te stellen en haar te troosten

Geuren die herinneringen oproepen

Vreugden en verdriet, tranen en glimlachen