Les chemins - Jazzy Bazz

Tous les matins je la voyais, excepté les fins de semaines

Mes doigts se croisaient dans l’espoir que nos regards en fassent de même

Un mal-aimé qui offre un bouquet d’anémones

Mon coeur avait de l'émoi, ma bouche n’avait pas les mots

J'étais heureux d'être moi quand elle venait m’voir

Mais j'étais loin de l’exploit lors de notre première fois

On s’embrassait seuls à seuls sans que cela cesse

On s’encensait, on s’enlaçait sans jamais s’en lasser

Ce durant des années, jusqu'à c’que nos rapports deviennent froids

En fin de compte on s’en lassait quand on s’enlaçait

Depuis les prémices j’aurais dû le prévoir de manière à échapper à de nombreux

déboires

Mes souvenirs sont insipides, ce n’est que d’la mémoire

J’aurais dû m’en douter depuis le départ

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Naïf est celui qui n’le sait pas

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Naïf est celui qui n’le sait pas

J’me rappelle d’un ami avec qui je passais tout mon temps

On était plein de malice, on taguait sur des fourgons blancs

On trainait, on tapait des foots, on était deux partenaires

On avait pas de téléphone, on s’appelait à la fenêtre

Pas d’image désagréable même quand on galèrait grave

On s’tapait des barres, ça m’rappelle ma jeunesse

J’te parle d’un vrai frangin pas d’un pote de pote

Malheureusement sur son chemin la drogue le stoppe

Il dort dehors, traqué par les forces de l’ordre

Se crosse le corps et précipite sa propre mort

Hauts comme deux pommes, on avait une forme folle, souviens-toi

A présent j’espère que tu t’portes fort

Tu as changé d’ville, changé de vie, tant mieux

Il fallait faire quelque chose avant qu'ça t’brise en deux

Tu es parti sur un pas silencieux, sans te faire remarquer

Chacun son trajet, au plaisir de te recroiser

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Naïf est celui qui n’le sait pas

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Naïf est celui qui n’le sait pas

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent et se séparent

Les chemins se croisent…

«Les chemins s’croisent, se séparent»

«Combien autour de nous sont déjà partis, jamais revenus ?»

Elke ochtend zag ik haar, behalve in het weekend

Mijn vingers gekruist in de hoop dat onze ogen hetzelfde zouden doen

Een onbeminde die een boeket anemonen aanbiedt

Mijn hart bonsde, mijn mond had geen woorden

Ik was blij dat ik mezelf was toen ze me kwam opzoeken

Maar ik schoot ver tekort onze eerste keer

We kusten alleen zonder dat het stopt

We maakten elkaar woedend, we omhelsden elkaar zonder er ooit genoeg van te krijgen

Dit jarenlang, totdat onze relatie koud werd

Uiteindelijk werden we het beu als we knuffelden

Vanaf het begin had ik het moeten plannen om aan velen te ontsnappen

tegenslagen

Mijn herinneringen zijn smakeloos, het is maar een herinnering

Dat had ik vanaf het begin moeten weten

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Naïef is degene die het niet weet

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Naïef is degene die het niet weet

Ik herinner me een vriend waar ik al mijn tijd mee doorbracht

We zaten vol kattenkwaad, we waren aan het taggen op witte bestelwagens

We waren aan het chillen, voetballen aan het schoppen, we waren twee partners

We hadden geen telefoon, we belden elkaar bij het raam

Geen onaangenaam beeld, zelfs niet als we er serieus mee worstelden

We sloegen bars, het doet me denken aan mijn jeugd

Ik heb het met jou over een echte broer, niet over een vriend van een vriend

Helaas houdt de drug hem onderweg tegen

Hij slaapt buiten, opgejaagd door wetshandhavers

Kruis zijn lichaam en bespoedig zijn eigen dood

Hoog als twee appels, we hadden een gekke vorm, weet je nog

Nu hoop ik dat het goed met je gaat

Je veranderde de stad, veranderde het leven, des te beter

Er moest iets gebeuren voordat het je in tweeën brak

Je vertrok op een stille stap, onopgemerkt

Ieder zijn eigen reis, graag tot ziens

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Naïef is degene die het niet weet

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Naïef is degene die het niet weet

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen en scheiden

Paden kruisen...

"Paden kruisen, scheiden"

"Hoevelen om ons heen zijn al vertrokken, nooit meer teruggekomen?"