Fluctuat Nec Mergitur - Jazzy Bazz

Un océan dans tes prunelles, dans tes ruelles c’est le néant

Tu es muette, j’espère voir revivre tes rues bientôt

Tu ne dis plus un mot… Ville lumière

Jamais sujette à la servitude même prise en otage

Je rends hommage à ceux pour qui c'était le terminus

Malgré l’orage on empêchera le naufrage, Fluctuat Nec Mergitur

Nous sommes des femmes et des hommes sages

Ça, j’en ai la certitude, j’ai traîné mes godasses

Sur tes pavés, dans tes rues exiguës, sur tes échafaudages

J’aimais ton silence mais pas celui-là

Injustement, tu refleuriras, quand les bougies seront estompées

C’est pour les nôtres, qui sont tombés

À ceux qui voguèrent sur le navire

Battus par les flots, mais ne sombrent pas

À ceux qui voguèrent sur le navire

On chavire, mais jamais ne s’enfoncera

Vos guerres, nos morts, vos guerres, No more

À ceux qui voguèrent sur le navire

Votre souvenir, jamais ne s’estompera

Paris, ton silence est pesant, je n’entends pas mais je ressens

Tes sanglots, l'écho des innocents insoutenable

Le cœur en lambeau, sans récupérer le flambeau

Redoutable, qui guide les poitrines masquées par des bandeaux

La paix devient introuvable, que de la haine en commando

Si chanceux que je m’en sens coupable

Entre les dividendes et les gisements

Cinq heures, Paris s'éveille en cellule de dégrisement

Rapidement lucides, unis comme des résistants

Puisqu’on nous trucide, ce malgré le déchirement

Messieurs les dirigeants je vous accuse d’onéreuses fautes

S’il faut donner son sang, allez donner le vôtre

Messieurs les dirigeants, s’il faut donner son sang

Allez donner le vôtre

À ceux qui voguèrent sur le navire

Battus par les flots, mais ne sombrent pas

À ceux qui voguèrent sur le navire

On chavire, mais jamais ne s’enfoncera

Vos guerres, nos morts, vos guerres, No more

À ceux qui voguèrent sur le navire

Votre souvenir, jamais ne s’estompera

On se débat là où on instaure des bourbiers

Démocratie et religion sont des symboles détournés

Invoqués pour tuer, imposer tous ses objectifs

Je vous implore d'écouter car la faute est collective

En leurs noms, on use d’obus et de sulfateuse, dans les deux cas

Les pratiques vont des plus obscures aux plus radieuses

Paris, tu reflètes le monde entier

C’est un long sentier, avant de fièrement le contempler

Ce monde où les problèmes sont ancrés

Moi je ne fais que de me contenter

De me dire que les choses vont changer

Mais chaque jour des innocents périssent

L’argent et l’ignorance érigent de violents séismes

Selon où tu nais ta vie n’est qu’un frissonnant périple

J’aimerais que l’avenir de nos minots s’embellisse

Je prie pour la liberté, je n’ai que de l’amour à manifester

Et mes hommages à ceux qui y sont restés

À ceux qui voguèrent sur le navire

Battus par les flots, mais ne sombrent pas

À ceux qui voguèrent sur le navire

On chavire, mais jamais ne s’enfoncera

Vos guerres, nos morts, vos guerres, No more

À ceux qui voguèrent sur le navire

Votre souvenir, jamais ne s’estompera

Paix

Een oceaan in je pupillen, in je steegjes is het niets

Je bent stom, ik hoop je straten snel tot leven te zien komen

Je zegt niet meer... Lichtstad

Nooit onderworpen aan slavernij, zelfs niet gegijzeld

Ik breng hulde aan degenen voor wie dit het eindpunt was

Ondanks de storm zullen we schipbreuk voorkomen, Fluctuat Nec Mergitur

Wij zijn wijze vrouwen en mannen

Dat, ik ben er zeker van, ik sleepte mijn schoenen

Op je kasseien, in je krappe straten, op je steigers

Ik vond je stilte leuk, maar deze niet

Onterecht, je zult weer bloeien als de kaarsen doven

Dit is voor de onze, die gevallen zijn

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Geslagen door de golven, maar niet zinken

Aan degenen die het schip hebben gevaren

We kapseizen, maar zinken nooit

Uw oorlogen, onze doden, uw oorlogen, niet meer

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Je geheugen zal nooit vervagen

Paris, je stilte is zwaar, ik hoor niet maar ik voel

Je snikken, de ondraaglijke echo van de onschuldige

Het hart aan flarden, zonder de fakkel terug te vinden

Formidabel, die de borsten geleidt die worden gemaskeerd door hoofdbanden

Vrede wordt nergens meer te vinden, alleen haat in commando

Zo gelukkig dat ik me schuldig voel

Tussen dividenden en stortingen

Vijf uur, Paris wordt wakker in een ontnuchterende cel

Snel helder, verenigd als verzetsstrijders

Aangezien we worden vermoord, dit ondanks het liefdesverdriet

Heren leiders, ik beschuldig u van kostbare fouten

Als u bloed moet doneren, ga dan het uwe doneren.

Heren leiders, als u bloed moet geven

Ga de jouwe geven

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Geslagen door de golven, maar niet zinken

Aan degenen die het schip hebben gevaren

We kapseizen, maar zinken nooit

Uw oorlogen, onze doden, uw oorlogen, niet meer

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Je geheugen zal nooit vervagen

We worstelen waar we moerassen creëren

Democratie en religie zijn misbruikte symbolen

Opgeroepen om te doden, al zijn doelen op te leggen

Ik smeek je om te luisteren, want de fout is collectief

In hun naam gebruiken we schelpen en sulfaten, in beide gevallen

De praktijken variëren van de meest obscure tot de meest stralende

Parijs, jij weerspiegelt de hele wereld

Het is een lange weg, voordat je er trots over nadenkt

Deze wereld waar problemen geworteld zijn

Ik, ik ben gewoon tevreden

Om me te vertellen dat dingen zullen veranderen

Maar elke dag komen er onschuldige mensen om

Geld en onwetendheid veroorzaken gewelddadige aardbevingen

Afhankelijk van waar je geboren bent, is je leven slechts een spannende reis

Ik zou graag willen dat de toekomst van onze kinderen rooskleuriger is

Ik bid voor vrijheid, ik heb alleen liefde om te laten zien

En mijn respect voor degenen die daar zijn gebleven

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Geslagen door de golven, maar niet zinken

Aan degenen die het schip hebben gevaren

We kapseizen, maar zinken nooit

Uw oorlogen, onze doden, uw oorlogen, niet meer

Aan degenen die het schip hebben gevaren

Je geheugen zal nooit vervagen

Vrede