Apocalypse Now - Jazzy Bazz

La vie ne tient qu'à un fil

Le feu s'éteindra et tout redeviendra infime

Jusqu’au passé qui me hante

Bloqué dans un monde en ruine, sans moyen de m’enfuir

Je laisse encoder les données qui manquent, en me contentant de vivre

Les souvenirs deviennent des sables mouvants, je coule en avançant

Larmes de cendres en repensant, flash de mon enfance

Voir sa mémoire finir en sang, tellement d’images en contemplant le vide

Tout s’en va lentement, quand dans l’incendie les temps changent

Souviens toi

Je commence avec un chassé dans la vitre

J’avance avec mes névrosés m’arrache pas le choix c’est la vie

Mais je n’aurais jamais recours aux cachetons afin de réchauffer ma cage

thoracique

Dehors les zombies ont pris cette merde

J’entends résonner leurs cris de détresse

Pour les bicraveurs le cash est la cible, aucun remord à te vendre cette merde

Et longtemps j’ai rêvé de me barrer de là sous l’effet du pilon de la tise, yeah

Dans un calme relatif conscient que ça me neutralise, yeah

Ressent l’urgence qui dans mes entrailles s’enlise, yeah

Et mes pulsations qui à présent ralentissent

Je veux rien savoir moi je réponds qu'à mes propres codes

Chelou d'être marginal avec un coffre fort

Jour et nuit je me sens de plus en plus agoraphobe

Ressert un verre ça donne la force

Lundi tard la nuit je ride sur la ville posé sur l’appuie tête

Je pense à mes rêves partis comme mes gos jetées par la fenêtre

Je taff pour celle qui m’a vu naître

Faut qu’on embarque la recette

Je taff pour celle qui m’a vu naître

Je t’ai fais du mal et je regrette

Lundi tard la nuit je ride sur la ville posé sur l’appuie tête

Je pense à mes rêves partis comme mes gos jetées par la fenêtre

Je taff pour celle qui m’a vu naître

Je t’ai fais du mal et je regrette

Faut qu’on embarque la recette

Faut qu’on embarque la recette

Toute la bouteille dans le crâne je rap ce dont je me rappelle

Je perds le filet, l’espoir qui n’est plus là ne laisse que de la haine

Comment faire pour contenir la rage que je ressens dans mes veines

Est-ce que ça va durer quand le barrage aura sauté dans les airs?

Depuis le haut de ma tour je profite de la vue sur un triste monde qui s'éteint

Je crame une cigarette en regardant la pluie s’abattre sur la ville défunte

C’est la mégalomanie de l’homme qui l’a mené vers un infini déclin

Vagues souvenirs qui remontent à la surface, j’ai des flashs de ma vie qui

défilent

Je m’en remets à Dieu c’est bien lui qui décide

L’apocalypse est déjà dans ma tête faut que j’oublie ça vite et bien

Qui cède aux tentations?

Qui y résiste?

Dans mon cas sûrement que le paradis est loin

Trop tard pour que je minimise les risques, tu pensais qu’on finirait quitte

Chacun paiera le prix qu’il mérite et fin

Het leven hangt aan een zijden draadje

Het vuur gaat uit en alles wordt weer klein

Naar het verleden dat me achtervolgt

Vast in een verwoeste wereld zonder manier om te ontsnappen

Ik laat de ontbrekende gegevens worden gecodeerd, inhoud om te leven

Herinneringen worden drijfzand, ik zak weg terwijl ik ga

Tranen van as terugdenkend, flits van mijn kindertijd

Om zijn herinnering te zien eindigen in bloed, zoveel beelden die de leegte aanschouwen

Het gaat allemaal langzaam, wanneer in de brand de tijden veranderen

Onthouden

Ik begin met een gejaagd in het glas

Ik ga vooruit met mijn neurotici, het is geen keuze die het leven is

Maar ik zou nooit pillen gebruiken om mijn kooi warm te houden

borstkas

Buiten namen de zombies die shit

Ik hoor hun noodkreten weerklinken

Voor bicraveurs is het geld het doelwit, geen spijt om je deze shit te verkopen

En ik heb er lang van gedroomd om daar weg te komen onder invloed van de stamper van het tij, ja

In relatieve rust, bewust dat het me neutraliseert, ja

Voel de urgentie die in mijn ingewanden vastloopt, ja

En mijn hartslag vertraagt ​​nu

Ik wil niets weten, ik beantwoord alleen mijn eigen codes

Raar om marginaal te zijn met een kluis

Dag en nacht voel ik me meer en meer agorafobisch

Vul een glas opnieuw, het geeft kracht

Maandag laat in de nacht rijd ik op de hoofdsteun door de stad

Ik denk aan mijn dromen die zijn verdwenen, zoals mijn kinderen uit het raam zijn gegooid

Ik werk voor degene die me zag geboren worden

We moeten het recept verzenden

Ik werk voor degene die me zag geboren worden

Ik heb je pijn gedaan en het spijt me

Maandag laat in de nacht rijd ik op de hoofdsteun door de stad

Ik denk aan mijn dromen die zijn verdwenen, zoals mijn kinderen uit het raam zijn gegooid

Ik werk voor degene die me zag geboren worden

Ik heb je pijn gedaan en het spijt me

We moeten het recept verzenden

We moeten het recept verzenden

Hele fles in de schedel, ik rap wat ik me herinner

Ik verlies het net, de hoop die verdwenen is laat alleen maar haat achter

Hoe kan ik de woede die ik in mijn aderen voel in bedwang houden?

Zal het duren als de dam in de lucht springt?

Vanaf de top van mijn toren geniet ik van het uitzicht op een trieste wereld die stervende is

Ik brand een sigaret op terwijl ik de regen zie vallen op de ter ziele gegane stad

Het is de grootheidswaanzin van de mens die hem tot oneindige achteruitgang heeft geleid

Vage herinneringen die naar boven komen, ik heb flitsen van mijn leven die

optocht

Ik laat het aan God over, hij is degene die beslist

De apocalyps zit al in mijn hoofd, ik moet het snel en goed vergeten

Wie geeft toe aan verleidingen?

Wie verzet zich ertegen?

In mijn geval is het paradijs zeker ver weg

Te laat voor mij om te bagatelliseren, je dacht dat we zouden stoppen

Iedereen zal de prijs betalen die ze verdienen en eindigen