Спящий зверь - Иван Кучин

За былое свое страшно мне самому,

Я ж способен на все и готов ко всему.

Вот вернулся назад, хочешь верь иль не верь.

Но во мне живет гад, этот гад спящий зверь.

Припев:

Онемел я от боли и устал от войны, ах, ты черное поле, ах, вы белые сны.

Мама, милая мама, сердце плачет в груди, ты укрой меня, ладно, а усну — не буди.

Спит мой зверь, что ж бог с ним, только я сам не свой,

Что с соседом таким возвратился домой.

Там я стыл и немел, когда он ликовал.

Это я ведь жалел, ну, а он убивал.

Припев:

Онемел я от боли и устал от войны, ах, ты черное поле, ах, вы белые сны.

Мама, милая мама, сердце плачет в груди, ты укрой меня, ладно, а усну — не буди.

Ты ждала и поверь, не сомкнул я бы глаз.

Потому, что мой зверь спас меня и не раз.

Знаешь мам, а ты прости и не слушай меня.

Слышь, как ветер свистит гулко ставни звенят.

Припев:

Онемел я от боли и устал от войны, ах, ты черное поле, ах, вы белые сны.

По солдатской шинели покатилась слеза,

Эх, ребята, пусть вам будет постелью та чужая гроза.

Voor mijn verleden ben ik zelf bang,

Ik ben tot alles in staat en ben overal klaar voor.

Dus ik kwam terug, geloof het of niet.

Maar een reptiel leeft in mij, dit reptiel is een slapend beest.

Refrein:

Ik ben verdoofd van de pijn en moe van de oorlog, oh, je bent een zwart veld, oh, je bent witte dromen.

Mam, lieve mam, mijn hart huilt in mijn borst, je dekt me, oké, maar maak me niet wakker.

Mijn beest slaapt, nou, God zegene hem, alleen ik ben zelf niet van mij,

Dat hij met zo'n buurman naar huis terugkeerde.

Daar was ik koud en stom toen hij zich verheugde.

Ik heb er spijt van gehad, maar hij heeft vermoord.

Refrein:

Ik ben verdoofd van de pijn en moe van de oorlog, oh, je bent een zwart veld, oh, je bent witte dromen.

Mam, lieve mam, mijn hart huilt in mijn borst, je dekt me, oké, maar maak me niet wakker.

Je wachtte en geloof me, ik zou mijn ogen niet sluiten.

Omdat mijn beest me meer dan eens heeft gered.

Je kent moeders, maar vergeef me en luister niet naar me.

Hoor de wind luid fluiten, de luiken rinkelen.

Refrein:

Ik ben verdoofd van de pijn en moe van de oorlog, oh, je bent een zwart veld, oh, je bent witte dromen.

Een traan rolde over de overjas van de soldaat,

Oh, jongens, laat die buitenaardse onweersbui je bed zijn.