Белый лебедь - Иван Кучин

Я пишу тебе, мама, из глубин Саликама,

Где конец всем надеждам, и дорогам тупик.

Где луна вне закона, над запретною зоной, мама,

Покатилась по небу часовому на штык.

А в холодных бараках, цепь гремит на собаках,

Нас солдаты пинками, выгоняют во двор.

Чтобы я расписался, от тебя отказался, мама,

И публично признался, что я больше не вор.

Чтобы я расписался, от тебя отказался, мама,

И публично признался, что я больше не вор.

С этой жизнью блатною, я повязан судьбою,

Мой отец пыл зарезан еще в сучьей войне.

За дела воровские, да за судьбы людские, мама,

Может скоро придется жизнь положить и мне...

Мою душу на небо унесет белый лебедь,

А меня закопают, не отыщешь следа.

Что ж судьба знать такая, ты прости дорогая, мама,

Что твой сын не вернется уж к тебе никогда.

Что ж судьба знать такая, ты прости дорогая, мама,

Что твой сын не вернется уж к тебе никогда.

Что ж судьба знать такая, ты прости дорогая, мама,

Что твой сын не вернется уж к тебе никогда.

Ik schrijf u, moeder, vanuit de diepten van Salikam,

Waar is het einde van alle hoop, en de wegen zijn een doodlopende weg.

Waar de maan verboden is, boven de verboden zone, moeder,

Ze rolde op een bajonet door de hemelwacht.

En in de koude barakken rammelt de ketting aan de honden,

De soldaten schoppen ons en drijven ons de tuin in.

Zodat ik teken, je weigerde, mam,

En publiekelijk toegegeven dat ik geen dief meer ben.

Zodat ik teken, je weigerde, mam,

En publiekelijk toegegeven dat ik geen dief meer ben.

Met dit leven van dieven ben ik gebonden aan het lot,

Mijn vaders hartstocht werd afgeslacht in een tevenoorlog.

Voor de daden van dieven, maar voor het lot van mensen, moeder,

Misschien moet ik binnenkort mijn leven geven...

Een witte zwaan zal mijn ziel naar de hemel brengen,

En ze zullen me begraven, je zult geen spoor vinden.

Nou, het lot weet dit, vergeef me schat, moeder,

Dat je zoon nooit meer bij je terugkomt.

Nou, het lot weet dit, vergeef me schat, moeder,

Dat je zoon nooit meer bij je terugkomt.

Nou, het lot weet dit, vergeef me schat, moeder,

Dat je zoon nooit meer bij je terugkomt.