Обыкновенная - Иван Кучин

Я помню ночи тёмные и губы твои страстные,

Глаза твои влюблённые, шальные да опасные.

Свела с ума упрямая, свихнулся несомненно я,

Я думал ты мечта моя, а ты обыкновенная.

Из грязи, из болота я тащил тебя, вытаскивал,

Тобой занялся плотно я, всё мыл да ополаскивал.

А стала полнокровная, как за углом пельменная,

Я думал ты любовь моя, а ты обыкновенная.

А в год, когда по пятницам опять пошли свидания,

Я верил, всё наладится и плакал на прощание.

Любимая, желанная, родная моя, верная,

Я думал ты жена моя, а ты обыкновенная.

Курящая, гулящая, на вилочку завитая,

Мечта моя пропащая, любовь моя разбитая.

Ну, что ж ты смотришь жалобно,

Плевал я на вселенную,

Такую мне и надобно, как ты, обыкновенную.

Я помню ночи тёмные и губы твои страстные,

Глаза твои влюблённые, шальные да опасные.

Свела с ума упрямая, свихнулся несомненно я,

Я думал ты мечта моя, а ты обыкновенная.

Обыкновенная.

Ik herinner me donkere nachten en je gepassioneerde lippen,

Je ogen zijn verliefd, gek en gevaarlijk.

De koppige maakte me gek, ik werd ongetwijfeld gek,

Ik dacht dat je mijn droom was, maar je bent gewoon.

Uit de modder, uit het moeras sleepte ik je, trok je eruit,

Ik heb goed voor je gezorgd, alles gewassen en gespoeld.

En ze werd volbloed, als knoedels om de hoek,

Ik dacht dat je mijn liefde was, maar je bent gewoon.

En in het jaar dat dates weer op vrijdag gingen,

Ik geloofde dat alles goed zou komen en nam afscheid.

Geliefde, begeerde, mijn liefste, trouwe,

Ik dacht dat je mijn vrouw was, maar je bent gewoon.

Roken, wandelen, gekruld op een vork,

Mijn verloren droom, mijn gebroken liefde.

Wel, waarom kijk je klaaglijk,

Ik spuug op het universum

Ik heb er een nodig zoals jij, een gewone.

Ik herinner me donkere nachten en je gepassioneerde lippen,

Je ogen zijn verliefd, gek en gevaarlijk.

De koppige maakte me gek, ik werd ongetwijfeld gek,

Ik dacht dat je mijn droom was, maar je bent gewoon.

Normaal.