Сентиментальный детектив ч.3 - Иван Кучин

Сколько смеха, сколько слёз, вспомнишь — закачаешься.

Я, с большим букетом роз, к милой возвращаюся.

Подхожу, в глазок смотрю, он лишь приоткрылся,

«Здравствуй, Таня» — говорю, — «Я освобонился!».

Что тут было, ой-ё-ёой — поцелуи страстные.

«Здравствуй, Ваня, милый мой, солнце моё ясное».

Завела, включила свет, помогла раздеться.

И, как небыло тех лет, вырванных из сердца.

Сели мы за стол вдвоём, взял я шестиструнную.

Выпьем что ли?

Да споём, как той ночкой, лунною.

Таня встала у окна, заломила руки.

Ах, былые времена, канули в разлуке.

Что так, Тань?

И снова «Ах!», гость родной мой, миленький.

И, как душу нараспах, дверцы холодильника…

Я баул свой достаю, знаю, мол, слыхали

«Вот ребята» — говорю, «На этап собрали».

Таня стопку приняла, отряхнула платьице

Щас такая жизнь пошла, пусть всё к черту катится.

Дни хрустальные прошли, золотые ночи,

Мех коллеги унесли.

Ваши, между прочим.

Проглотил я эту боль, и сказал: «Красавица!»

А она мне: «Нет, позволь, и тебя касается.

Даже друг твой.

Как его?

Ну… что был завбаза?

Так теперь он — о-го-го, в мафии, зараза.

Разжирел, капиталист, морда буржуиная

В свои сети, аферист, заманил невинную.

Я проплакала все дни, вот свежа подушка

И теперь я, извини, стала побирушка».

Злоба вспыхнула в крови.

Я сказал: «Пожалуста!

Ты меня щас не трави, пьяный я безжалостный».

И рванул рубаху я, пальцы выгнул снова.

«За тебя, любовь моя, я порву любого».

Шляпу мне, я ухожу.

Таня шмык, в уборную

И несёт, откель гляжу, дуру ту, двуствольную.

«Я с тобою собралась.

Крышка, так обоим.

Мы, советскую им власть, мигом восстановим».

Эх, Россия, кони вскачь.

Здравствуй мать-репрессия.

Только, я ж ведь, не палач, вор — моя профессия.

Ну, а так как завязал, то судите сами.

Тут вдруг кто-то постучал по двери ногами.

Открываю, говорят: «Здравствуйте, милиция.

Что-то тут у вас шумят, что-то вам не спится, а?»

Но, потом, отдали честь и автограф взяли.

У завбазы Мерседес, говорят, угнали.

Что ж, пора героев сих здесь нам и оставить

И другие темы в стих, чудным камнем вправить

Ставлю точку — нет чернил, отнялась рука.

Я ведь тоже их любил, как и Вы — слегка.

Я ведь тоже их любил, как и Вы — слегка.

Hoeveel gelach, hoeveel tranen, als je het je herinnert, zul je zwaaien.

Ik keer met een groot boeket rozen terug naar mijn liefste.

Ik ga naar boven, kijk door het kijkgaatje, het ging net een beetje open,

"Hallo, Tanya," zeg ik, "ik heb mezelf bevrijd!"

Wat was daar, oh-oh-oh - gepassioneerde kussen.

"Hallo, Vanya, mijn liefste, mijn heldere zon."

Begon, deed het licht aan, hielp met uitkleden.

En omdat er geen jaren waren die uit het hart werden gescheurd.

We gingen samen aan tafel zitten, ik nam de six-string.

Zullen we wat gaan drinken?

Ja, laten we zingen, zoals die maanverlichte nacht.

Tanya stond bij het raam en wringde haar handen.

Ach, vroeger, verzonken in afscheiding.

Wat is er, Tan?

En weer "Ah!", mijn beste gast, schat.

En, als een ziel wijd open, koelkastdeuren ...

Ik pak mijn tas, ik weet het, ze zeggen, ze hebben gehoord

"Hier zijn de jongens," zeg ik, "we hebben ze verzameld voor het podium."

Tanya pakte een stapel, schudde haar jurk uit

Op dit moment is zo'n leven voorbij, laat alles naar de hel gaan.

Kristallen dagen zijn voorbij, gouden nachten

Collega's haalden de vacht weg.

De jouwe trouwens.

Ik slikte deze pijn en zei: "Schoonheid!"

En ze zei tegen me: 'Nee, laat me, en het gaat jou aan.

Zelfs je vriend.

Hoe gaat het?

Nou ... wat was het basisstation?

Dus nu is hij - oh-hoo, in de maffia, een infectie.

Dikke, kapitalistische, burgerlijke snuit

De oplichter lokte de onschuldige in zijn netten.

Ik heb de hele dag gehuild, hier is een vers kussen

En nu, neem me niet kwalijk, ik ben een bedelaar geworden."

De woede laaide op in het bloed.

Ik zei: “Alsjeblieft!

Vergiftig me nu niet, ik ben dronken en meedogenloos."

En ik scheurde mijn shirt, kromde mijn vingers weer.

"Voor jou, mijn liefste, zal ik iedereen verscheuren."

Petje af voor mij, ik vertrek.

Tanya Shmyk, ga naar het toilet

En hij draagt, ik kijk weg, die dubbelloops gek.

'Ik ben met je samengekomen.

Deksel, beide dus.

Wij, Sovjetmacht voor hen, zullen onmiddellijk herstellen.

Euh, Rusland, paarden galopperen.

Hallo moeder repressie.

Alleen, ik ben geen beul, een dief is mijn beroep.

Nou, aangezien je klaar bent, oordeel dan zelf.

Toen klopte er ineens iemand met zijn voeten op de deur.

Ik open het, ze zeggen: “Hallo politie.

Er maakt hier iets lawaai, je kunt niet slapen, hè?"

Maar toen salueerden ze en namen een handtekening.

Ze zeggen dat ze een Mercedes van het basisstation hebben gestolen.

Nou, het is tijd dat we deze helden hier achterlaten

En andere onderwerpen in verzen, gezet met een prachtige steen

Ik maakte er een einde aan - er is geen inkt, mijn hand is weggenomen.

Ik hield tenslotte ook van hen, net als jij - een beetje.

Ik hield tenslotte ook van hen, net als jij - een beetje.