An Archer in the Emptiness - Inter Arma

I was born under a summer night’s sky

Wrapped in the gossamer of heaven’s vault

I was raised in the fields of a kingdom untamed

Versed in the lore of the cosmos' might

Oh, how I long

For a solitude so pure

Free from the uproar

Of man’s loathsome song

Oh, how I long

For a slumber so true

Beyond the ceaseless din

Of man’s loathsome song

As a young man I’ve ventured far from youthful realm

Spellbound by the allure of a city never at peace

Here, in this obdurate heart, I’ve learned of suffering

And vowed to forsake it all;

to roam the stars evermore

Oh, how I long

For a solitude so pure

Free from the uproar

Of man’s loathsome song

Oh, how I long

For a slumber so true

Beyond the ceaseless din

Of man’s loathsome song

Lead me to the archer’s hold

Where the curses reach no ear

I’d tether my dreams to the crescent of his bow

And hang my anathemas from the point of his arrow

Oh, how I long to breathe the same breath as the archer in the emptiness

Ik ben geboren onder een zomerse nachtelijke hemel

Verpakt in de ragfijne kluis van de hemel

Ik ben opgegroeid in de velden van een ongetemd koninkrijk

Bedreven in de overlevering van de macht van de kosmos

Oh, wat verlang ik

Voor een zo pure eenzaamheid

Vrij van opschudding

Van het walgelijke lied van de mens

Oh, wat verlang ik

Voor een sluimer zo waar

Voorbij de onophoudelijke din

Van het walgelijke lied van de mens

Als jonge man heb ik me ver van het jeugdige rijk gewaagd

Gefascineerd door de allure van een stad waar nooit vrede is

Hier, in dit verstokte hart, heb ik geleerd over lijden

En zwoer het allemaal te verlaten;

om voor altijd door de sterren te dwalen

Oh, wat verlang ik

Voor een zo pure eenzaamheid

Vrij van opschudding

Van het walgelijke lied van de mens

Oh, wat verlang ik

Voor een sluimer zo waar

Voorbij de onophoudelijke din

Van het walgelijke lied van de mens

Leid me naar het ruim van de boogschutter

Waar de vloeken geen oor bereiken

Ik zou mijn dromen vastbinden aan de halve maan van zijn boog

En hang mijn vervloekingen aan de punt van zijn pijl

Oh, wat verlang ik ernaar om dezelfde adem in te ademen als de boogschutter in de leegte