Les larmes - Hélène Ségara

Dans cette goutte de mer

D’eau salée à l’envers

L’amour qui se perd

Peut trouver un repère

J’y ai mis un message

J’voulais tourner la page

Toi tu décides…

Moi j’ai le cœur qui se vide

Mais les larmes

C’est des armes

Pour se protéger

Un signal qui désarme

Quand on est traqué

Des rivières en bateau

Qu’on n’peut plus arrêter

Mais les larmes

C’est des mots

Qu’on ose pas prononcer

Un signal qui désarme

Quand on est touché

Des rivières en bateau

Qu’on laisse filer

Cette bulle de rosée

Qui dévale mes pensées

C’est une arme agréée

Pour pouvoir t’expliquer

Qu’on a oublié

De s’aimer, de se regarder

Qu’il faudrait essayer

De tout recommencer

Mais les larmes

C’est des armes

Pour se protéger

Un signal qui désarme

Quand on est traqué

Des rivières en bateau

Qu’on n’peut plus arrêter

Mais les larmes

C’est des mots

Qu’on ose pas prononcer

Un signal qui désarme

Quand on est touché

Des rivières en bateau

Qu’on laisse filer

Elles plongent au bord des yeux

Et dessinent sur les joues

Elles entraînent où on veut

Les chagrins qu’on avoue

Et dans leurs reflets

Tu peux voir des regrets

Génies qui sont faits

Prisonniers à jamais

Mais les larmes

C’est des armes

Pour se protéger

Un signal qui désarme

Quand on est traqué

Des rivières en bateau

Qu’on n’peut plus arrêter

Mais les larmes

C’est des mots

Qu’on ose pas prononcer

Un signal qui désarme

Quand on est touché

Des rivières en bateau

Qu’on laisse filer

In deze druppel zee

Ondersteboven zout water

De liefde die verloren gaat

Kan een oriëntatiepunt vinden

Ik heb daar een bericht geplaatst

Ik wilde de pagina omslaan

Jij beslist...

Ik, mijn hart is leeg

Maar de tranen

Het zijn wapens

Om zichzelf te beschermen

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden gestalkt

Rivieren per boot

Dat we niet meer kunnen stoppen

Maar de tranen

Het zijn woorden

Dat we niet durven uit te spreken

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden aangeraakt

Rivieren per boot

Dat we laten gaan

Deze dauwbel

Wat mijn gedachten afdaalt

Het is een goedgekeurd wapen

Om het je uit te kunnen leggen

dat we zijn vergeten

Van elkaar houden, naar elkaar kijken

Wat moet worden geprobeerd?

Om helemaal opnieuw te beginnen

Maar de tranen

Het zijn wapens

Om zichzelf te beschermen

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden gestalkt

Rivieren per boot

Dat we niet meer kunnen stoppen

Maar de tranen

Het zijn woorden

Dat we niet durven uit te spreken

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden aangeraakt

Rivieren per boot

Dat we laten gaan

Ze duiken aan de rand van de ogen

En teken op de wangen

Ze leiden waar we willen

Het verdriet dat we belijden

En in hun reflecties

Je kunt spijt zien

genieën die gemaakt zijn

Gevangenen voor altijd

Maar de tranen

Het zijn wapens

Om zichzelf te beschermen

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden gestalkt

Rivieren per boot

Dat we niet meer kunnen stoppen

Maar de tranen

Het zijn woorden

Dat we niet durven uit te spreken

Een ontwapenend signaal

Wanneer we worden aangeraakt

Rivieren per boot

Dat we laten gaan