L'île de nous - Hélène Ségara

Loin de toi mon coeur apprend à battre

Doucement

Un vent calme caresse des harpes

En passant

Et j’entends dans le silence de ma vie

L’océan qui me sépare de l’oubli

Il fait si beau

Presque trop

Sur la lande aux oiseaux

Tout ici a des couleurs d’exil

De regrets

Qui s’enfuit dans la lumière fragile

Des marais

Et je marche sur nos traces dans l’automne

Sur des chemins où ne passe plus personne

Alors je parle aux roseaux

Sur la lande aux oiseaux

Sur chaque pierre

Nos âmes comme du lierre

S’enlacent pour toujours, toujours

Sur chaque banc

Un souvenir m’attend

Au rendez-vous

Mais c’est a peine

Si je sais d’où je t’aime

A cent mille lieues de tout, de tout

Ce bout de terre

Si solitaire

C’est l'île de nous

Loin de toi, mon corps apprend a vivre

Autrement

Des étoiles dansent dans le vide

Hors du temps

Là où nos voix, dans les dunes s’envoûtaient

Il n’y a plus que les brunes d'éternité

Alors je parle aux roseaux

Sur la lande aux oiseaux

Sur chaque pierre

Nos âmes comme du lierre

S’enlacent pour toujours, toujours

Sous chaque pont

Nos deux ombres s’en vont

Au fil des jours

Comme les nuages

Il y a des voyages

Que ne font que les fous, les fous

Et je t’appelle

Du fond du ciel

De l'île de nous

Et je t’attends

Au bout du temps

Sur l'île de nous

Ver van jou leert mijn hart kloppen

Voorzichtig

Een kalme wind streelt harpen

Trouwens

En ik hoor in de stilte van mijn leven

De oceaan die mij scheidt van de vergetelheid

Het is zo lekker buiten

bijna te veel

Op de vogelmoor

Alles heeft hier de kleuren van ballingschap

spijt

Wie vlucht in het fragiele licht

moerassen

En ik loop in onze voetsporen in de herfst

Op paden waar niemand passeert

Dus ik praat tegen het riet

Op de vogelmoor

Op elke steen

Onze zielen houden van klimop

Omarm voor altijd, voor altijd

Op elke bank

Een herinnering wacht op mij

De afspraak

Maar het is nauwelijks

Als ik weet waar ik van je hou

Honderdduizend mijlen van alles, van alles

Dit stuk land

Zo eenzaam

Dit is het eiland van ons

Ver van jou, mijn lichaam leert leven

Anders

Sterren dansen in de leegte

Geen tijd meer

Waar onze stemmen, in de duinen betoverd waren

Er zijn alleen de brunettes van de eeuwigheid

Dus ik praat tegen het riet

Op de vogelmoor

Op elke steen

Onze zielen houden van klimop

Omarm voor altijd, voor altijd

Onder elke brug

Onze twee schaduwen gaan weg

Naarmate de dagen verstrijken

Zoals de wolken

Er zijn uitstapjes

Wat doen gekke, gekke mensen?

En ik bel je

Van de bodem van de hemel

Van het eiland van ons

En ik wacht op je

Aan het einde der tijden

Op het eiland van ons