Auprès de ceux que j'aimais - Hélène Ségara

Ca ne sert pas plus de parler

Que de battre des ailes

Dans une tempête d’idées

Un ouragan de querelles

Je t’ai regardédans la glace

Et j’ai vu ton sourire

Le sourire de quelqu’un qui passe

Peut-être même bien pire

Et j’ai senti la solitude

De l’amour qui s’achève

Moi qui avais le coeur au sud

J’ai le coeur au bord des lèvres

Mais le chemin de la mer

Est un chemin de ronde

Oùla vie est peut-être éphémère

Mais la paix tellement plus profonde

J’ai pris des certitudes

Sous d’autres latitudes

Et je reviens plus forte que jamais

Auprès de ceux que j’aimais

Ça sert àquoi de dire les choses

A qui n'écoute pas?

Il y a un temps pour chaque rose

Un parfum pour chaque lilas

Et j’ai déposésur ton lit

De lointains coquillages

Que le temps avait polis

Bien avant notre naufrage

Et j’ai lu dans ton regard

Toutes les pages àécrire

Que les bateaux de la mémoire

Etaient prêts repartir

Mais le chemin de la mer

Est un chemin de ronde

Oùla vie est peut-être éphémère

Mais la paix tellement plus profonde

J’ai rêvéde campagne

De famille en Bretagne

Et je reviens plus forte que jamais

Auprès de ceux que j’aimais

Praten heeft geen zin meer

Dan met je vleugels te klapperen

In een storm van ideeën

Een orkaan van ruzies

Ik heb je in de spiegel bekeken

En ik zag je glimlach

De glimlach van iemand die langskomt

Misschien nog veel erger

En ik voelde de eenzaamheid

Van liefde die eindigt

Ik die het hart naar het zuiden had

Mijn hart ligt op mijn lippen

Maar de weg naar de zee

Is een loopbrug

Waar het leven vluchtig kan zijn

Maar de vrede zo veel dieper

ik nam zekerheden

Op andere breedtegraden

En ik kom sterker dan ooit terug

Met degenen van wie ik hield

Wat heeft het voor zin om dingen te zeggen?

Wie luistert er niet?

Er is een tijd voor elke roos

Een geur voor elke sering

En ik lag op je bed

Van verre schelpen

Die tijd was gepolijst

Lang voordat we zonken

En ik lees in je ogen

Alle pagina's om te schrijven

Dat de schepen van het geheugen

Waren klaar om te vertrekken

Maar de weg naar de zee

Is een loopbrug

Waar het leven vluchtig kan zijn

Maar de vrede zo veel dieper

Ik droomde van het platteland

Van familie in Bretagne

En ik kom sterker dan ooit terug

Met degenen van wie ik hield