Sto let máj - Helena Vondráčková

Znám kraj, který voní suchou slámou,

tam se v každém jeho ledy zlámou,

znám kraj co voní

a kde milenci maj,

sto let máj.

Cesta se tam jako hádě kroutí

až k té malé úzké brance v proutí,

mám za ní něco

a to před lidmi taj,

mám tam ráj.

Mám tam ráj, strom a studnu

a jen ty o tom víš, zblednu

já nebo zrudnu,

až se tam objevíš.

Znám kraj, který voní suchou slámou,

tam ti budu víc než pouhou známou,

znám kraj co voní

a kde milenci maj,

sto let máj.

Znám kraj, co voní

a kde milenci maj,

sto let máj.

Ik ken een streek die ruikt naar droog stro,

daar breekt zijn ijs in iedereen,

Ik ken de regio die ruikt

en waar geliefden hebben,

honderd jaar mei.

De weg kronkelt daar als een slang

naar dat kleine, smalle lontpoortje,

Ik heb iets voor haar

voor mensen,

Ik heb daar het paradijs.

Ik heb een paradijs, een boom en een put daar

en alleen jij weet ervan, ik zal vervagen

ik of rood,

als je daar verschijnt.

Ik ken een streek die ruikt naar droog stro,

Ik zal er voor je zijn, meer dan alleen kennis,

Ik ken de regio die ruikt

en waar geliefden hebben,

honderd jaar mei.

Ik ken een regio die ruikt

en waar geliefden hebben,

honderd jaar mei.