Dej svý děti spát - Helena Vondráčková

Já přišla sem s tím malým nic,

co měla jsem, s tím hrotem plic,

co prostý vzduch jen kolem shání.

Já znala svět z těch dobrých knih,

co čet můj děd.

Byl čistý sníh,

byl štědrý bůh, čas k milování.

Já chtěla růst jen z dobrých slov,

jež plynou z úst.

Ne bolest vdov,

ne tisíc běd, ne tichý lkání.

Já chtěla pást jen koní pár

tam kolem brázd na prahu jar,

já znala svět, v němž není svár.

Dej svý děti spát,

jen ať se jim zdá o koních,

žár slunce až snům odzvoní,

budou dál si hrát.

Dej svý děti spát,

hraj, písně jim hraj nejtišší,

kéž dunění střel neslyší,

nemusí se bát,

že dálkou, že dálkou

jde žoldnéř v ruce zbraň,

že sálá zem válkou.

Těch zlých snů děti chraň.

Ať jen vidí dál, jak po cestě polní,

jejich kůň zas bujný a volný cválá.

Kéž lidí svět, jak se mi zdál

z těch dětských let, ač pro můj žal,

svět, co byl dřív, už není k mání.

Znám jinak jej, ač nevím nač,

má jiný děj, zní v něm spíš pláč,

než chvění hřív, než koní ržání.

Co zmohu já s tím malým nic,

co jeden má, smím aspoň říct

snad naposled svý skromný přání.

Já chtěla pást pár koní svých

tam kolem brázd.

Čí je to hřích,

že neznám svět, v němž není zlých.

Dej svý děti spát,

jen ať se jim zdá o koních,

žár slunce až snům odzvoní,

budou dál si hrát.

Dej svý děti spát,

hraj, písně jim hraj nejtišší,

kéž dunění střel neslyší,

nemusí se bát

těch konců a chvílí,

kdy v školkách vzplane žár,

těch konců, zlých chvílí,

kdy zmírá koní pár,

koní pár.

Jsou štíhlí

a bílí.

Ik kwam hier met de kleine,

wat ik had, met dat puntje van mijn longen,

wat een simpele lucht zoekt hij gewoon.

Ik kende de wereld van die goede boeken,

wat leest mijn opa.

Het was heldere sneeuw,

hij was een gulle god, een tijd om te vrijen.

Ik wilde gewoon groeien van goede woorden,

uit de mond stromen.

Niet de pijn van weduwen,

geen duizend ellende, geen stille snik.

Ik wilde gewoon een paar paarden laten grazen

daar rond de voren op de drempel van de lente,

Ik kende een wereld waarin geen ruzie is.

Zet je kinderen in slaap

laat ze maar dromen van paarden,

de hitte van de zon rinkelt totdat de dromen rinkelen,

ze zullen blijven spelen.

Zet je kinderen in slaap

speel, speel de stilste liedjes,

moge hij het geluid van raketten niet horen,

hij hoeft zich geen zorgen te maken

die afstand die afstand

de huurling heeft een pistool in zijn hand,

dat de oorlog uitstraalt.

Bescherm die nare dromen, kinderen.

Laat hem nog zien hoe langs de veldweg,

hun paard op zijn beurt weelderig en vrij galoppeert.

Mogen de mensen van de wereld mij lijken

van die kinderjaren, hoewel voor mijn verdriet,

de wereld die vroeger was, is niet meer beschikbaar.

Ik ken hem anders, hoewel ik niet weet waarom,

heeft een ander plot, het klinkt meer als huilen,

dan het trillen van de manen, dan de brullende paarden.

Wat kan ik doen met dat kleintje,

Ik kan in ieder geval zeggen wat men heeft

misschien wel de laatste van zijn nederige wensen.

Ik wilde een paar van mijn paarden laten grazen

daar rond de voren.

Wiens zonde is dit?

dat ik geen wereld ken waarin geen kwaad is.

Zet je kinderen in slaap

laat ze maar dromen van paarden,

de hitte van de zon rinkelt totdat de dromen rinkelen,

ze zullen blijven spelen.

Zet je kinderen in slaap

speel, speel de stilste liedjes,

moge hij het geluid van raketten niet horen,

hij hoeft zich geen zorgen te maken

die uiteinden en momenten

wanneer de hitte in kleuterscholen blijft hangen,

die doelen, slechte momenten,

als een paar paarden sterven,

paar paarden.

Ze zijn slank

en wit.