Daddy Was Her First Man - Haggard

A sweet girl of eleven years

Within her brain: The darkest fear

Caught by absolute disaster

Her virginity — lost to the own father

There he comes with alcoholic breath

Now her mind is fallen, emotions are dead

Cold by routine she’s accepting her fate

Which she must endure since her age of 8

People close their ears

And they close their eyes

They’re only open for a moment

When somebody has died

The weak, little victims have no voice

And falling tears don’t make a noise

How long does it take

'til a bit of compassion awakes

Something… disgusting!

Covered as a harmless game

Abnormality is reflecting

In all the things that happen

To other girls with different names

— Left without being protected —

«Hey, your daddy is doing a crime

To you and your little mind

A defect will always be

In your mental factory»

Locked inside the darkend room

As the horror passed her by…

The kitchen — place for the next rape

In despair she reaches the butcher-knife

And she refuses doing that once again

At a certain point of panic she cuts away

His little friend!

Justice now is sealed

But do you think now she is healed?

You can give her shelter

You can hold her tight

But you can’t take away this horrible

Frigth

When memories of the past appear

To control her life in fear…

Een lief meisje van elf jaar

In haar brein: de donkerste angst

Gevangen door een absolute ramp

Haar maagdelijkheid — verloren aan de eigen vader

Daar komt hij met alcoholische adem

Nu is haar geest gevallen, zijn emoties dood

Koud van routine accepteert ze haar lot

Die ze moet doorstaan ​​sinds haar 8e jaar

Mensen sluiten hun oren

En ze sluiten hun ogen

Ze zijn maar even open

Als iemand is overleden

De zwakke, kleine slachtoffers hebben geen stem

En vallende tranen maken geen geluid

Hoe lang duurt het

tot een beetje compassie ontwaakt

Iets... walgelijk!

Gedekt als een ongevaarlijk spel

Afwijking is een weerspiegeling van

In alle dingen die gebeuren

Aan andere meisjes met andere namen

— Vertrokken zonder te worden beschermd -

"Hé, je vader begaat een misdaad"

Aan jou en je kleine geest

Een defect is altijd

In je mentale fabriek»

Opgesloten in de donkere kamer

Terwijl de gruwel aan haar voorbij ging...

De keuken — plaats voor de volgende verkrachting

In wanhoop bereikt ze het slagersmes

En dat weigert ze nog een keer

Op een bepaald moment van paniek snijdt ze weg

Zijn kleine vriend!

Justitie is nu verzegeld

Maar denk je dat ze nu genezen is?

Je kunt haar onderdak geven

Je kunt haar stevig vasthouden

Maar je kunt dit vreselijke niet wegnemen

angst

Wanneer herinneringen aan het verleden verschijnen

Om haar leven in angst te beheersen...