Chapter V: The Hidden Sign - Haggard

As the rose did nearly wither

The five ones might have failed

Then hearts would turn to iron

And gradual night’d prevail

Fear did wrap the land

The mighty mourning bells are stirred

And northern winds carry their screams

To a place they’ll never be heard

Beneath a moonless sky

Within the candles light

Runestones witnessed a thousand years

Archaic rites

Of taken lives

Let the circle be the gate!

Secret rhymes

A parchment full of signs

Written in the book, so long ago

Gives mortal power to the ones defiled

Withered life

Becomes revived

Let the circle be… the gate!

Als des Nordwinds schaurig Flüstern

Hüllt wie Schatten ein mein Herz

Kälte längst erfror’ner Tränen

Welch entrissen mir mit Schmerz

Quantus tremor est futurus

Quando Judex est venturus

Cuncta stricte discussurus

As the clouds divide

And starlight falls

On sacred grounds

The eternal call

Now see the light

As the druids rise

To the one that has been born

With the hidden mark of the unicorn

As sigh of those who descent from

royal blood

For thou shalt ride, do never rest

And search the beast that

keeps the magic chest

Unleash the secret that slumbers

In the dark

Reveal the hidden mark!

As the moons last rays

Slowly fade away

Where the peeks meet the

sky horizon is in flames

Clouded seas and gusty trees

Let the circle be the gate

At the awaking of the sun

The ritual is done

Another place, another time

The galleon will rise again

The druids’bane slumbers again

Let the circle be the gate

Als des Nordwinds schaurig Flüstern

Hüllt wie Schatten ein mein Herz

Kälte längst erfror’ner Tränen

Welch entrissen mir mit Schmerz

Quantus tremor est futurus

Quando Judex est venturus

Cuncta stricte discussurus

As the clouds divide

And starlight falls

On sacred grounds

The eternal call

Now see the light

As the druids rise

Zoals de roos bijna verwelkte

De vijf hebben misschien gefaald

Dan zouden harten in ijzer veranderen

En geleidelijke nacht zou zegevieren

Angst heeft het land omwikkeld

De machtige rouwklokken worden geroerd

En noordelijke winden dragen hun geschreeuw

Naar een plek waar ze nooit zullen worden gehoord

Onder een maanloze hemel

Binnen de kaarsen licht

Runestones waren getuige van duizend jaar

archaïsche riten

Van levens genomen

Laat de cirkel de poort zijn!

Geheime rijmpjes

Een perkament vol tekens

Geschreven in het boek, zo lang geleden

Geeft sterfelijke macht aan degenen die verontreinigd zijn

verdord leven

Wordt nieuw leven ingeblazen

Laat de cirkel zijn... de poort!

Als des Nordwinds schaurig Flüstern

Hüllt wie Schatten ein mein Herz

Kälte längst erfror'ner Tränen

Welch entrissen mir mit Schmerz

Quantus tremor est futurus

Quando Judex est venturus

Cuncta stricte discussurus

Terwijl de wolken zich splitsen

En sterrenlicht valt

Op heilige gronden

De eeuwige roep

Zie nu het licht

Terwijl de druïden opstaan

Aan degene die is geboren

Met het verborgen teken van de eenhoorn

Als zucht van degenen die afstammen van

Koninklijk bloed

Want gij zult rijden, rust nooit!

En zoek het beest dat

houdt de magische kist

Ontketen het geheim dat sluimert

In het donker

Onthul het verborgen merkteken!

Zoals de manen het laatst stralen

Langzaam vervagen

Waar de blikken de ontmoeten

sky horizon staat in vlammen

Bewolkte zeeën en windvlagende bomen

Laat de cirkel de poort zijn

Bij het ontwaken van de zon

Het ritueel is klaar

Een andere plaats, een andere tijd

Het galjoen zal weer opstaan

De vloek van de druïden sluimert weer

Laat de cirkel de poort zijn

Als des Nordwinds schaurig Flüstern

Hüllt wie Schatten ein mein Herz

Kälte längst erfror'ner Tränen

Welch entrissen mir mit Schmerz

Quantus tremor est futurus

Quando Judex est venturus

Cuncta stricte discussurus

Terwijl de wolken zich splitsen

En sterrenlicht valt

Op heilige gronden

De eeuwige roep

Zie nu het licht

Terwijl de druïden opstaan