Chapter II: Upon Fallen Autumn Leaves - Haggard

Als ich nun wand’re auf dem Pfad

Und die Dunkelheit verhüllt

Den Mondenschein der Licht mir gab

Der das inn’re Toben stillt

Suddently

Along the mountainside

Fog demons slowly rise

Oh wanderer you’ll see

Your fate seems to be sealed by thee

As magic did weave

On sanctified grounds

He fell on this knees where he stood

And blinded by those

That have passed long ago

Here in Gildeon’s Woods

As he turns his head

Hurt by the beasts

His heart — filled with fear

For this is the end

Or will he find

The way out of here

Requiem aeternam dona eis, Domine

Et lux perpetua luceat eis

Te decet hymnus, Deus, in Ithiria

Sanctus

Dominus

Quid sum miser tunc dicturus

Requiem aeternam

Il mistero

Valli di Ithiria

Deep inside the forest’s heart

Enchanted by the ones

Of ancient times

Magic be their light

That dimmers deep within

Night at Gildeon’s Woods

Did you ever wander?

And you got lost on secret paths?

Did you ever see them?

Is purity within your heart?

Then trough the trees

A light you may have seen

That saved you from the dark

Moonrise

Wenn auch die Hoffnung

In mir schwand

Mit zitternd Hand

Mein Schwert ich zieh'

Unterm finst’ren Himmelszelt

Der Wölfe Hunger nie versiegt

Ein Hieb, ein Schrei,

Ein Schmerz, ein Licht

Doch es ist des Todes

Düst'rer Schatten nicht

Gazing at the moons' silvery light

Here, where history may fall

Enter the realm of darkened mimght

Courage may now be with us all

In times of freedom, times of fear

Mother death stands by their side

An unicorn so proud and clear

Ride, when all the worlds collide

On my path…

Als ich nun wandre auf dem Pfad

Folg' dem Lichte, das mich führt

Als der Taverne ferner Schein

Tief mein ängstlich Herz berührt…

Als ich non wand're auf dem Pfad

En die Dunkelheit verhüllt

Den Mondenschein der Licht mir gab

Der das inn're Toben stillt

plotseling

Langs de berghelling

Mist demonen stijgen langzaam op

Oh zwerver, je zult het zien

Je lot lijkt door jou te zijn bezegeld

Zoals magie weefde

Op geheiligde gronden

Hij viel op deze knieën waar hij stond

En verblind door die

Die zijn al lang voorbij

Hier in Gildeon's Woods

Terwijl hij zijn hoofd draait

Gekwetst door de beesten

Zijn hart — gevuld met angst

Want dit is het einde

Of zal hij vinden?

De weg hieruit

Requiem aeternam dona eis, Domine

Et lux perpetua luceat eis

Te decet hymnus, Deus, in Ithiria

Heiligdom

Dominus

Quid sum miser tunc dicturus

Requiem aeternam

Il mistero

Valli di Ithiria

Diep in het hart van het bos

Betoverd door degenen

uit de oudheid

Magisch zij hun licht

Dat dimt diep van binnen

Nacht in Gildeon's Woods

Heb je ooit gezworven?

En je bent verdwaald op geheime paden?

Heb je ze ooit gezien?

Zit zuiverheid in je hart?

Dan door de bomen

Een licht dat je misschien hebt gezien

Dat heeft je uit het donker gered

maansopgang

Wenn auch die Hoffnung

In mir schwand

Mit zitternd Hand

Mein Schwert ich zieh'

Unterm finst'ren Himmelszelt

Der Wölfe Hunger nie versiegt

Ein Hieb, ein Schrei,

Ein Schmerz, ein Licht

Doch es ist des Todes

Düst'rer Schatten nicht

Starend naar het zilveren licht van de manen

Hier, waar de geschiedenis kan vallen

Betreed het rijk van verduisterde mimght

Moed is nu misschien bij ons allemaal

In tijden van vrijheid, tijden van angst

Moeder dood staat aan hun zijde

Een eenhoorn zo trots en duidelijk

Rijd, wanneer alle werelden botsen

Op mijn pad…

Als ich non wandre auf dem Pfad

Folg' dem Lichte, das mich führt

Als der Taverne ferner Schein

Tief mein ängstlich Herz berührt…