Поступь зимы - Грай

Чёрная птица кружит

Вестником новой зимы,

Дождь в паутинах дрожит,

Ветры слепы и немы.

В линиях горных пород,

В горечи жухлой травы,

В звёздах, усыпавших свод,

Не уберечь головы.

В сердце когти вонзив,

Ляжет снег на поля.

Неба горечь испив,

Станет вязкой земля.

В озера гладь заглянув,

Взгляд обронив сквозь себя,

Неба познав глубину

Каплей последней дождя.

Криком обняв небосвод,

Брызгами бурных морей,

Смерть, птицей взмыв, понесёт

Душу над вязью полей.

По тропе птичьих стай

В край, где дремлют ветра,

Вслед за дымом беги

От ночного костра.

Крылья смерти раскинь,

Слыша поступь зимы.

Всё былое отринь,

Погружаясь во сны.

В сердце когти вонзив,

Ляжет снег на поля.

Неба горечь испив,

Станет вязкой земля.

В иней крася рассвет,

Свет лучины уснёт.

Русла скованных рек

Время вспять повернёт.

De zwarte vogel cirkelt

Voorbode van een nieuwe winter

De regen in de spinnenwebben trilt,

De wind is blind en stom.

In de lijnen van rotsen

In de bitterheid van verdord gras,

In de sterren die het gewelf bezaaiden,

Spaar je hoofd niet.

Klauwen vast in het hart,

Sneeuw valt op de velden.

Na de bitterheid van de hemel gedronken te hebben,

De aarde zal plakkerig worden.

Kijkend in de meren,

Door jezelf heen kijken

De hemel kent de diepte

Een druppel van de laatste regen.

Schreeuwend naar de hemel,

Nevel van stormachtige zeeën,

De dood, zwevend als een vogel, zal dragen

Ziel over de ligatuur van de velden.

Langs het pad van de vogels

Naar het land waar de wind sluimert

Ren achter de rook aan

Van het nachtelijke vuur.

Spreid de vleugels van de dood

Hoor de tred van de winter.

Gooi al het verleden weg

Ondergedompeld in dromen.

Klauwen vast in het hart,

Sneeuw valt op de velden.

Na de bitterheid van de hemel gedronken te hebben,

De aarde zal plakkerig worden.

In rijm schilderend de dageraad,

Het licht van de straal zal in slaap vallen.

Kanalen van geketende rivieren

De tijd zal terugdraaien.